Εισηγητική τοποθέτηση του Νίκου Κουτουμάνου μέλους της ΚΕ και Γραμματέα της Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ,στη συνέντευξη της 12/7/2024 για την εκδήλωση προς τιμή του Πλουμπίδη.
Με ιδιαίτερη περηφάνια και συγκίνηση ανακοινώνουμε σήμερα τη μεγάλη
εκδήλωση τιμής στον Νίκο Πλουμπίδη, μια εκδήλωση που διοργανώνει Η
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΚΕ στη γενέτειρά του τα Λαγκάδια
Γορτυνίας.
Συμπληρώνονται φέτος 70 χρόνια από την εκτέλεση του Νίκου Πλουμπίδη
και με αυτή τη σημαντική εκδήλωση το ΚΚΕ αποδίδει φόρο τιμής στο ιστορικό
στέλεχός του. Υλοποιείται, η κοινή θέληση και απαίτηση χιλιάδων λαού,
Πελοποννήσιων και όχι μόνο, να τιμηθεί στη γενέτειρά του ο Νίκος Πλουμπίδης,
με ένα τρόπο αντάξιό του.
Από αυτή την πλευρά απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε λαϊκό άνθρωπο που
τιμά την ιστορία του τόπου, αλλά και τους απογόνους των χιλιάδων αγωνιστών
του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ Πελοποννήσου:
α)να δώσουν δυναμικό “παρών” στα Λαγκάδια,
β) να συμβάλουν με όλους τους τρόπους σε αυτή την μεγάλη προσπάθεια, και
οικονομικά και με στήριξη της προσπάθειας για συγκέντρωση πολύτιμου
αρχειακού υλικού της εποχής.
Δεν κάνουμε μνημόσυνο, ούτε ασχολούμαστε με περασμένα μεγαλεία! Το
ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που παλεύει για την κοινωνική απελευθέρωση και
την κατάργηση της εκμετάλλευσης στην Ελλάδα. Δεν πετάμε καμιά ιστορική
φάση, ούτε αυτή της δεκαετίας του 1950 που μετά την ήττα του λαϊκού κινήματος
τα πάντα τα πλάκωνε η φοβέρα και η τρομοκρατία.
Ασχολούμαστε με τα ιστορικά ζητήματα, “δεμένα” με τα σύγχρονα
συμπεράσματα που έβγαλε το ΚΚΕ τόσο για την ηρωική δεκαετία του 1940, όσο
και για τα μετέπειτα χρόνια με τον αγώνα του ΔΣΕ και τις συνθήκες βαριάς
παρανομίας που βίωσε μετά την ήττα του 1949, τη συνέχιση των διώξεων και
εκτελέσεων όπως και του Νίκου Πλουμπίδη. Μέσα και από αυτά τα ζητήματα, η
εκδήλωση βοηθά ώστε και να μαθαίνουν οι νεότερες γενιές κομμουνιστών και
λαϊκού κόσμου, αλλά και να θυμούνται οι παλαιότεροι, βοηθούμενοι και από τις
ίδιες τις επεξεργασίες του Κόμματος.
Ορισμένες πλευρές για την «υπόθεση Πλουμπίδη»
Στις 25/7/1952, το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στηριζόμενο σε μεγάλο βαθμό και σε
πληροφορίες στελεχών από την Ελλάδα, καθώς και στην παραβίαση του
Καταστατικού από τον ίδιο τον Πλουμπίδη – που δημοσιοποίησε επιστολή του
λίγους μήνες πριν, με την οποία αναλάμβανε την ευθύνη του παράνομου
μηχανισμού του ΚΚΕ και την υπόσχεση να παραδοθεί αν δεν εκτελεστεί ο Νίκος
Μπελογιάννης (που είχε συλληφθεί από τον Νοέμβρη του 1950 και είχε καταδικαστεί σε θάνατο), αποφάσισε τη διαγραφή του, χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα σκληρούς και άδικους χαρακτηρισμούς όπως “προδότης” και “χαφιές”.
Η απόφαση ήταν άδικη και ανακλήθηκε από την 9η Ολομέλεια της ΚΕ του
ΚΚΕ το 1958. Στην άδικη απόφαση επέδρασαν καταλυτικά οι συνθήκες που
είχαν διαμορφωθεί για το ΚΚΕ έπειτα από την ήττα του ΔΣΕ.
Πιο συγκεκριμένα, η πλειοψηφία των μελών και η καθοδήγησή του είχε
καταφύγει στο εξωτερικό και οι δυνάμεις του στην Ελλάδα δρούσαν σε καθεστώς
σκληρής παρανομίας (διώξεις, φυλακίσεις, εξορίες, εκτελέσεις κ.ά.) και η
Ασφάλεια χτυπούσε τις παράνομες Κομματικές Οργανώσεις και παράλληλα
διέδιδε προβοκατόρικες φήμες για να σπείρει συγχύσεις ανάμεσα στους
κομμουνιστές. Σε αυτό το κλίμα, λαθεμένες ενέργειες και παλινωδίες
ερμηνεύτηκαν ως πράξεις συνεργασίας με τον ταξικό αντίπαλο.
Λίγους μήνες αργότερα, και συγκεκριμένα στις 25/11/1952, συνελήφθη και
παραπέμφθηκε σε Στρατοδικείο για να δικαστεί μαζί με την ηγεσία του
Κόμματος ως πράκτορας. Ο Ν. Πλουμπίδης όχι μόνο δεν αποκήρυξε το Κόμμα,
αλλά το υπερασπίστηκε ως το τέλος.
Θεωρούσε ότι υπήρξε θύμα συγκυριών και προβοκατόρικα διοχετευμένων,
παραπλανητικών πληροφοριών, δηλώνοντας μάλιστα βέβαιος ότι το Κόμμα, όταν
θα μάθει πραγματικά τι συνέβη, θα αποκαταστήσει την αδικία σε βάρος του.
Ήταν βαθιά πεπεισμένος ότι το ΚΚΕ από την ίδια του τη φυσιογνωμία ως
επαναστατικό εργατικό κόμμα μελετά την ιστορία του, αποτιμά τις αποφάσεις
του και δεν φοβάται να αναγνωρίσει τις αδυναμίες και τα λάθη του, όσο σοβαρά
και αν είναι!
Κατά την απολογία του στη δίκη, ανάβλυσαν το κομμουνιστικό του ήθος και η
ατράνταχτη πίστη του στο Κόμμα και στο όραμα του σοσιαλισμού –
κομμουνισμού, γι’ αυτό δήλωσε «…Τιμή μου πάνω από όλα, έχω την τιμή του
κόμματος…»
Ακόμα και μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, στις 14/8/1954, έπεσε αναφωνώντας, «Ζήτω το ΚΚΕ»!