Ο Άρης Καρνέζης μιλά για την αναπηρία και τη διαφορετικότητα και πως αντιμετωπίζεται στην πόλη του από κάποιους συμπολίτες μας.
“Καλημέρα εδώ και μερικούς μήνες τώρα, υπάρχουν κάποια άτομα στη πόλη μας την όμορφη κατά τ άλλα Τρίπολη που εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν την συνύπαρξη με άλλους ανθρώπους και να σχολιάζουν (κουτσομπολευουν κακοπροαιρετα) τα πάντα.
Να μου πεις για νέο μας το λες όχι, γιατί ασχολείσαι? Βεβαίως όλοι έχετε δίκιο με τα εύλογα ερωτήματα, αλλά όλα έχουν τα όρια τους οπότε θα πέσω στο επίπεδο τους και θα απαντήσω γενικά κάτι για την αναπηρία και τη διαφορετικοτητα.
“Η αναπηρία μου είναι ορατή. Η δική σου προκατάληψη δεν είναι — αλλά είναι εξίσου περιοριστική.”
Μην με ρωτάς τι μπορώ να κάνω. Ρώτα τον εαυτό σου γιατί νόμιζες ότι δεν μπορώ.
“Είμαι ανάπηρος, όχι αόρατος. Δες με. Άκου με. Σε βλέπω κι εγώ.
Δεν έχω ‘ειδικές ανάγκες’. Έχω ανθρώπινες ανάγκες. Όπως κι εσύ.”
Δεν είμαι αδύναμος.
Είμαι δυνατότερος απ’ ό,τι φαίνεται.
Είμαι εδώ, και αντέχω. Όπως και εσύ.
Η αναπηρία μου δεν ζητά λύπηση.
Ζητά χώρο, φωνή και σεβασμό.
Το δεξί μου χέρι δεν με βοηθάει πολύ…
Αλλά τουλάχιστον δεν με κρίνει!
Και άλλα πολλά που δεν θα ήθελα να κουράσω περισσότερο συγνώμη για την αναστάτωση ,
ένας εν δυνάμει πολίτης αυτής της χώρας.”