Όλα τα παιδιά έχουν σαν πρότυπα τους γονείς τους, αυτό αποτελεί ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός!
γράφει η Σόφη Βαφάκου
Όλα τα παιδιά έχουν τους γονείς σαν προστάτες και σαν ακρογωνιαίο λίθο στη ζωή τους. Γι’ αυτό το λόγο το κάθε παιδί αναπτύσσει τη προσωπικότητα του ανάλογα με τις νόρμες που θα του δώσει η οικογένεια του!
Είναι όμως έτσι;
Μερικές φορές αναρωτιόμαστε γιατί κάποια άτομα είναι αντιδραστικά, εριστική, εγωιστικά και ακόμα και ως αναίσθητα τα χαρακτηρίζουμε… Για άλλα πάλι άτομα λέμε είναι τόσο καλός μέχρι αηδίας, είναι τόσο ονειροπόλος, τόσο δυναμικός, τόσο ισχυρός αλλά και τόσο ευαίσθητος!
Πολλά μαζί πράγματα μπορεί να έχει μια προσωπικότητα και αυτή είναι και η μαγεία του ανθρώπου να είναι πολύπλοκος και μοναδικός ο καθένας ξεχωριστά! Το ζήτημα δεν είναι κάποιος μόνο μοναδικός αλλά ισορροπημένος!
Αυτή λοιπόν η ψυχική ισορροπία προέρχεται κατά ένα μεγάλο βαθμό, για να μη πω καθολικά, από την οικογένεια! Οι γονείς έχουν ένα μαγικό τρόπο να επηρεάζουν όσο κανένας άλλος τα παιδιά τους. Είναι εκείνοι που ακριβώς επειδή τα ανέθρεψαν ξέρουν και τα κουμπιά τους. Η κάθε κουβέντα ενός γονέα στο παιδί του είναι σαν ένα μολύβι που γράφει πάνω στη ψυχή του, και είτε που θα μουτζουρώσει αυτή τη ψυχή ή που θα ζωγραφίσει μέσα της κήπους.
Κάθε κίνηση γονέα είναι για το παιδί μια πράξη που ενδόμυχα αποτυπώνεται μέσα του και κάποια στιγμή θα τη κάνει και αυτό. Δεν είναι τυχαίο πως όλοι οι ψυχολόγοι και ψυχοθεραπευτές ψάχνουν πάντα στο κάθε «ασθενή» όχι το πρόσφατο παρελθόν αλλά τη παιδική ηλικία γιατί από εκεί όλα ξεκινούν! Παιδιά που δεν πήραν αγάπη αργότερα θα γίνουν άτομα που δεν μπορούν να δώσουν αγάπη! Παιδιά που πάλευαν να αποδείξουν στους γονείς τους πως αξίζουν γιατί οι γονείς του είτε υποβάθμιζαν, είτε διαρκώς τους ζητούσαν περισσότερα, θα γίνουν ενήλικες που θα αυτομαστιγώνονται όταν δεν τα καταφέρνουν ή που θα έχουν το αίσθημα του ανικανοποίητου και πάντα θα παλεύουν να αποδείξουν κάτι στους άλλους και όχι για τον εαυτό τους! Παιδιά που «πνίγονται» από την καταπίεση, αργότερα είτε θα μετατρέπουν σε άτομα που δεν θα μπορούν να ανεχτούν τίποτα που θα προσβάλλει την ελευθερία τους όταν αυτή αποκτηθεί, είτε που μια ζωή θα είναι εγκλωβισμένη σε σχέσεις καταπιεστικές όπως αυτή που γνώρισαν! Παιδιά που έχουν χειριστικούς γονείς, θα γίνουν και αυτοί χειριστικοί ενήλικες! Παιδιά που άκουγαν πάντα γονείς να μαλώνουν, είτε που θα μαλώνουν συχνά με τους γύρω τους, είτε που δεν θα τους θέλουν καθόλου!
Γενικότερα λοιπόν, οι ενήλικες είναι μια αντανάκλαση των βιωμάτων και των τραυμάτων από την οικογένεια. Γονείς σε ο,τι κάνετε απλά βάλτε αγάπη και μέτρο! Θυμηθείτε πως ήσασταν εσείς παιδιά και τι σας πείραζε και τι σας πλήγωνε! Τα όνειρα σας μη προσπαθείτε να τα εμφυσήσετε μέσα στα παιδιά σας γιατί πολύ απλά είναι δικά σας όνειρα και όχι δικά τους.
Τις κακές συμπεριφορές που δεχτήκατε από τους δικούς σας γονείς μην τις επαναλαμβάνετε και συνεχίζετε ένας μάταιος φαύλος κύκλος! Δώστε χώρο να βρει τους στόχους και το προορισμό του το κάθε παιδί από μόνο του. Ας κάνει και λάθη, και ας πονέσει και αυτό μέσα στη ζωή είναι, εσείς να είστε εκεί όταν θα έρθει να κλάψει στον ώμο σας. Εσείς να είστε οι καθοδηγητές και όχι οι κέρβεροι!
Να μη πηγαίνετε ούτε μπροστά από το παιδί γιατί θα βλέπει μόνο τη πλάτη σας, ούτε πίσω του γιατί δεν θα σας βλέπει καν, βαδίσουμε δίπλα του και τότε όλα θα πάνε καλά!