Πειραιάς, Σεπτέμβριος 1922
Μετά τη καταστροφή της Σμύρνης χιλιάδες πρόσφυγες έχουν κατακλύσει το λιμάνι του Πειραιά, ενώ το στρατιωτικό κίνημα έχει αναλάβει επίσημα την εξουσία. Αναμεσά τους βρίσκονται δυο συμπολεμιστές του Μικρασιάτικου Στρατεύματος, ο Σμυρνιός Γιώργης Αμπατζής και ο Ζακυνθινός Σπύρος Τζανέτος, οι οποίοι έχουν πάρει το στρατιωτικό τους απολυτήριο. Εξαντλημένοι όπως είναι, μπερδεύονται με το πλήθος των προσφύγων, μαθαίνουν τι επακολούθησε μετά την άτακτη υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού από τη Μικρά Ασία. Ο Γιώργος Αμπατζής ακούγοντας τις ιστορίες των προσφύγων ανησυχεί για τη τύχη της οικογένειας του, δυστυχώς όμως δεν ξέρει που να τους αναζητήσει, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ελπίζει ότι γλύτωσαν από τον όλεθρο.
Οι δυο φίλοι και συμπολεμιστές μην έχοντας άλλη επιλογή αποφασίζουν να αναζητήσουν εργασία για να καταφέρουν να επιβιώσουν. Όμως οι συνθήκες είναι δύσκολες, οι γηγενείς Έλληνες τους φέρονται εχθρικά ενώ σε πολλές περιπτώσεις φροντίζουν να τους εκμεταλλεύονται με κάθε τρόπο. Ωστόσο, τα θέματα διαβίωσης δεν είναι τα μόνα που πρέπει να διαχειριστούν. Η πολιτική της χώρας είναι ασταθής, με τη στρατοκρατούμενη διοίκηση να καταργεί όλα τα εργατικά σωματεία και να μη μπορεί να διαχειριστεί την ενσωμάτωση των προσφύγων. Το κλίμα γίνεται τεταμένο με τη Συνθήκη της Λωζάνης και την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών, προκαλώντας έτσι μεγαλύτερες εντάσεις ανάμεσα στους γηγενείς και του πρόσφυγες, με τους δεύτερους να αποχαιρετούν με πόνο το μεγάλο τους όνειρο. Αυτό της επιστροφής στις πατρογονικές τους εστίες.
Ο Θανάσης Πέτρου μετά τους «Ομήρους του Γκαίρλιτς» και το «1922, το τέλος ενός ονείρου» ολοκληρώνει το νήμα της ιστορίας με το «1923. Εχθρική Πατρίδα». Σε αυτή την ιστορία ακολουθούμε τον Σμυρνιό Γιώργη Αμπατζή και τον Ζακυνθινό Σπύρο Τζανέτο, γνώριμοι από το «1922, το τέλος ενός ονείρου» που φτάνουν με τις χιλιάδες των προσφύγων στο λιμάνι του Πειραιά μετά τη Καταστροφή, με τον Γιώργο Αμπατζή να ψάχνει απεγνωσμένα την οικογένειά του μέσα στο χάος. Ο γνωστός κομίστας στο τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας επικεντρώνεται στον καθημερινό αγώνα των προσφύγων για επιβίωση, στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης που είχαν όπως η έλλειψη σίτισης, υγιεινής και στέγασης αλλά και στην εχθρική αντιμετώπιση και αισχρή εκμετάλλευση που βίωσαν από τους γηγενείς Έλληνες. Ωστόσο, δεν εστιάζει μόνο στην αρνητική πλευρά των γεγονότων, παρουσιάζει την κληρονομιά που άφησαν οι ξεριζωμένοι, όπως το ρεμπέτικο τραγούδι και τους αμανέδες που ακούστηκαν για πρώτη φορά στους τεκέδες της εποχής και στους δρόμους. Επιπλέον, πρέπει να αναφερθεί ότι ο Θανάσης Πέτρου έχει κάνει μια αξιόλογη έρευνα η οποία δένει αρμονικά με τα σκίτσα – καρέ ενώ ο ταιριαστός χρωματισμός εξυπηρετεί την αφήγηση και προκαλεί τα αντίστοιχα συναισθήματα στον αναγνώστη. Κλείνοντας, το graphic novel του Θανάση Πέτρου «1923. Εχθρική Πατρίδα» αποτελεί μια ιδανική επιλογή για τους λάτρεις του είδους αλλά και για αυτούς που θα ήθελαν να διαβάσουν για τα γεγονότα της εποχής με μια «κινηματογραφική οπτική»
Το Graphic Νovel του Θανάση Πέτρου «1923: Εχθρική Πατρίδα» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ίκαρος.