Σπέτσες, Αύγουστος 1922
Ο Οδυσσέας περνάει τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού στις αγαπημένες του Σπέτσες, ατενίζοντας το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας και απολαμβάνοντας τις ατελείωτες βόλτες του στα γραφικά σοκάκια της. Αυτό το καλοκαίρι είναι ξεχωριστό γι’ αυτόν καθώς σκοπεύει να προσεγγίσει το κορίτσι των ονείρων του και ανυπομονεί να της εξομολογηθεί τα συναισθήματά του στο καθιερωμένο πανηγύρι του νησιού. Όμως στην ατμόσφαιρα επικρατεί μια ανησυχία, τα νέα που λαμβάνουν καθημερινά δεν είναι ενθαρρυντικά, ακούγονται φήμες ότι πλησιάζουν πρόσφυγες με τους νησιώτες να φοβούνται ότι θα τους επιτάξουν τα πλοία τους για τη μεταφορά τους. Ξαφνικά, οι διακοπές του Οδυσσέα διακόπτονται απότομα και αναγκάζεται να επιστρέψει με την οικογένεια του στην Αθήνα για να υποδεχθεί μια οικογένεια Μικρασιατών προσφύγων.
Ο Οδυσσέας δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και να αποδεχτεί τη νέα πραγματικότητα. Η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη για εκείνον ενώ διάφορες ερωτήσεις κλωθογυρίζουν στο μυαλό του. Πότε θα ξαναγυρίσει στο νησί; Ποιοι είναι άραγε αυτοί που τον ανάγκασαν να αλλάξει τα σχέδιά του; Πότε θα φύγουν; Ο Οδυσσέας παρακολουθεί σαν ντέντεκτιβ την υπόθεση, ακούει διακριτικά συζητήσεις, αποφεύγει να τον αντιληφθούν, θέλει να μαζέψει στοιχεία που θα τον διευκολύνουν να κατανοήσει καλύτερα τη κατάσταση. Όσο οι μέρες περνούν, η οικογένεια του Οδυσσέα προσπαθεί να εμψυχώσει και να βοηθήσει την οικογένεια των προσφύγων να φτιάξει τη νέα ζωή της από την αρχή στην Ελλάδα. Όταν καταλαβαίνει ότι η ιστορία τους κρύβει πόνο, σιγά σιγά καταφέρνει να ξεπεράσει τους αρχικούς του ενδοιασμούς και αποφασίζει να τους γνωρίσει καλύτερα, επιβεβαιώνοντας έτσι πως κάτω από τη τραγική και ανούσια καθημερινότητα πάντα κρύβεται κάτι ουσιαστικό και αληθινό. Αρκεί όλοι να έχουν μέσα τους το απέραντο γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας να τους ενώνει.
Ο Αντώνης Σέργης στο νέο του βιβλίο μας μεταφέρει στην Ελλάδα του 1922, τη περίοδο που έχει καταρρεύσει το ελληνικό μέτωπο στη Μικρά Ασία. Βασιζόμενος στη βιογραφία του μεγάλου ποιητή Οδυσσέα Ελύτη μας ταξιδεύει στις Σπέτσες, τον Αύγουστο εκείνου του χρόνου, όπου τα πρώτα κύματα των προσφύγων καταφθάνουν στο νησί και αναζητούν καταφύγιο. Ο νεαρός τότε Οδυσσέας, έρχεται σε επαφή με μια οικογένεια προσφύγων από τη Mικρασία την οποία και φιλοξενούν στο σπίτι του. Τα συναισθήματα που τρέφει στην αρχή για τη φιλοξενούμενη θα είναι αρνητικά, όμως με τον καιρό και ακούγοντας διακριτικά τις ιστορίες τους θα καταλάβει πως σε τέτοιες στιγμές σημασία έχει η ενότητα παρά η διχόνοια. Η γραφή του Αντώνη Σέργη είναι παραστατική, οι περιγραφές του συγκλονιστικές κάνοντας έτσι τον νεαρό αλλά και τον ενήλικα αναγνώστη να νιώθει κομμάτι της ιστορίας του ξεριζωμού. Στη προκειμένη περίπτωση μιλάμε για ένα βιβλίο το οποίο δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά αλλά και σε ενήλικες, ένα βιβλίο που πρέπει όλοι να διαβάσουμε και να «δούμε» μέσα από τη παιδική ματιά του Ελύτη το πόνο των ανθρώπων που βιώσαν τον ξεριζωμό και το άδικο τέλος ενός ονείρου.
Το παιδικό βιβλίο του Αντώνη Σέργη «Το γαλάζιο που μας ενώνει» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.