Όμως λίγα μόνο γεγονότα, λίγες σκηνές μοιάζουν ακριβείς, οι λέξεις και η μνήμη τα αλλάζουν όλα. Το παρελθόν εμφανίζεται υποφωτισμένο, με σκιές. Μοιάζει με ακτινογραφία, αλλά δεν μπορεί να βγάλει διάγνωση. Δεν είναι μόνο αυτά που συνέβησαν. Ο ίλιγγος είναι όλα αυτά που θα μπορούσαν να είχαν συμβεί. Που να θυμάται κανείς τι συνέβη, τι δεν συνέβη…
Στη θρυμματισμένη Αθήνα, αλλά και στην επαρχία, τρείς άντρες και τρείς γυναίκες διασταυρώνονται, σμίγουν και απομακρύνονται, περιπλανώμενοι στη σκοτεινή πλευρά του εαυτού τους και της πόλης. Ο Άκης Χ. μετά την ξαφνική απώλεια του πατέρα του, απομονώνεται, κλείνεται στον εαυτό του, επιστρέφει στην Αθήνα και στο πατρικό του σπίτι. Όμως η παλιά του γειτονία έχει αλλάξει, δεν είναι όπως την είχε αφήσει, μαγαζιά κλειστά, σκουπίδια, θόρυβος εξοντωτικός και μια αίσθηση εγκατάλειψης κυριαρχούν πλέον. Συναντά τον Τάκη Κ., παιδικό του φίλο, με τον οποίο πειραματίζονται στη συγγραφή. Ο θάνατος, ο φόβος της φθοράς του πνεύματος και του σώματος και η αγωνία αν έζησαν όπως ήθελαν ή αν θυσίασαν τις βαθύτερες επιθυμίες τους, αποτυπώνονται έντονα στις ιστορίες τους. Ιστορίες τις οποίες ακούει υπομονετικά η Δέσποινα και προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές τους.
Ο Μέγερ εξομολογείτε στη κόρη του Λουΐζα και μετέπειτα στην Ειρήνη, ένα μυστικό που τον βαρύνει χρόνια. Τις πηγαίνει πίσω στον χρόνο και στην Αλσατία του 1942, στα ταραγμένα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που βρισκόταν κάτω από τη γερμανική κυριαρχία. Εξομολογείται την αναγκαστική επιστράτευσή του από τους ναζί προκειμένου να σωθεί η οικογένειά του, για τις θηριωδίες που διέπραξαν άθελά τους και τους λόγους που αποφάσισε να εγκαταλείψει τη λατρεμένη του πατρίδα. Μετά τον χαμό του πατέρα της, η Λουΐζα στρέφεται στη συγγραφή, γίνεται αόρατος παρατηρητής, καταγράφει όσα βλέπει και νιώθει στο ημερολόγιο της. Η Ειρήνη έπειτα από την γνωριμία της με τους Μέγερ, αναθεωρεί και θεραπεύει τις πληγές του παρελθόντος.
Η Ελένη Μπουκαούρη αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο τις ζωές των πρωταγωνιστών στην πολύβουη και άχρωμη Αθήνα. Περιγράφει τις αλλαγές στους δρόμους του Αγίου Παντελεήμονα, στην Πλατεία Βικτωρίας, την Φυλής, την Κεφαλληνίας. Η νοσταλγική γραφή της δίνει μια διαφορετική χροιά στο κείμενο. Οι χαρακτήρες της αναπολούν τα παιδικά τους χρόνια και αναρωτιόνται αν όντως έζησαν όπως ήθελαν ή παραμέρισαν άθελά τους τις επιθυμίες τους κατά το πέρασμα των χρόνων. Επιπλέον η συγγραφέας κάνει αναφορά στους Αλσατούς εφήβους που επιστρατεύτηκαν από τους ναζί το 1942, παρά τη θέλησή τους, για την ενίσχυση των γερμανικών στρατευμάτων και έμειναν στην Ιστορία με την εμβληματική ονομασία «Malgre nous» («Άθελά μας»). Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η Ελένη Μπουκαούρη με το μυθιστόρημά της «Άθελά μας», έχει συνθέσει ένα μοτίβο αναμνήσεων και επιθυμιών.
Το μυθιστόρημα της Ελένης Μπουκαούρη «Άθελά μας» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αλεξάνδρεια.