Είχε εγκαταληφθεί στη μοίρα της. Ήταν σαφές στον οποιονδήποτε ότι ο μοναδικός κρίκος που την έδενε με τον καθέναν από τους γονείς της ήταν το αξιοθρήνητο γεγονός ότι χρησίμευε ως δοχείο πικρίας, ότι δεν ήταν παρά το βαθύ πορσελάνινο κύπελλο για ν’ αναμειχθούν τα διαβρωτικό οξέα. Την ήθελαν όχι επειδή μπορούσαν να της κάνουν καλό, αλλά επειδή μπορούσαν να βλάψουν, με την ασύνειδη βοήθειά της, ο ένας τον άλλο. Θα εξυπηρετούσε την οργή τους και θα σφράγιζε την εκδίκηση τους αφού τόσο ο σύζυγος όσο η σύζυγος είχαν σακατευτεί εξίσου από το βαρύ χερι της δικαιοσύνης, που σε τελική ανάλυση, είχε αρνηθεί να παραχωρήσει και στους δυο αυτά που με τόση οργή διεκδικούσαν, δηλαδή τα πάντα.
Η ζωή της πεντάχρονης Μέιζι διαταράσσεται έντονα μετά το βίαιο διαζύγιο των γονιών της. Το δικαστήριο αναγκάζει τους συζύγους να οδηγηθούν προς ένα συμβιβασμό, να μένει η Μέιζι με τον κάθε γονέα ανά εξάμηνο. Οι γονείς της μικρής εκμεταλλευόμενοι αυτό τον δικαστικό διακανονισμό και κυρίως από μνησικακία επιδιώκουν να την κρατούν μακριά από τον άλλο για μεγάλα χρονικά διαστήματα με σκοπό να δημιουργούνται ακόμα μεγαλύτερες προστριβές και εκρήξεις.
Το ζεύγος Φάραντζ από την πρώτα κιόλας στιγμή δε διστάζει να αναθέσει πλήρως την ανατροφή και εκπαίδευση του παιδιού στις γκουβερνάντες, με αυτούς να αδιαφορούν πλήρως για την ύπαρξη του, ενώ όταν φτάνει η αλλαγή γονεϊκής στέγης να το μεταμορφώνουν σε αγγελιοφόρο μηνυμάτων μίσους και κακίας. Η Μέιζι όμως, όντας ένα έξυπνο, ευαίσθητο και παρατηρητικό παιδί αποφασίζει να δημιουργήσει ένα τοίχος όπου θα τη βοήθησει να επιβιώσει από αυτή τη κατάσταση και να παριστάνει με την θέληση της την ανόητη προκαλώντας έτσι ακόμα πιο πολύ την αδιαφορία τους.
Όταν οι γονείς της αποφασίζουν να ξαναπαντρευτούν, η μικρή Μέιζι βρίσκει επιτέλους την αγάπη και την τρυφερότητα που στερήθηκε στα πρόσωπα της μητριάς και του πατριού της, όπου με την σειρά τους την χρησιμοποιούν ως συνδετικό κρίκο ανάμεσά τους. Κατά καιρούς όλοι οι εμπλεκόμενοι την πιέζουν να διαλέξει πλευρά, με εκείνη δε διστάζει και δε διαλέγει γιατί αυτή η κατάσταση της στέρησε την παιδικότητας και την μεταμόρφωσε απότομα σε ενα μικρό ενήλικα.
Ανάμεσα στα παλιά αισθήματα που είχαν ξυπνήσει ήταν το εύθραυστο ένστικτό της να διατηρήσει την ειρήνη γύρω της• γι’ αυτό και αναρωτιόταν πιο έντονα από κάθε άλλη φορά τι ιδιαίτερο θα έπρεπε να κάνει ή να μην κάνει, τι να πει ή να μην πει, ποιά στάση να κρατήσει ή να αποφύγει προκειμένου να τους βοήθησει όλους.
Ο Henry James εμπνευσμένος από ένα αληθινό γεγονός προσπαθεί να μας μεταφέρει τον κόσμο των ενηλίκων μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού που αναγκάζεται να ωριμάσει γρήγορα από μια δυσάρεστη κατάσταση. Οι χαρακτήρες του θα μπορούσαν να είναι βγαλμένοι από τα μυθιστορήματα του Charles Dickens και αυτό γιατί είναι λεπτομερώς σκιαγραφημένοι και με μεγαλύτερη έμφαση στην μικρή πρωταγωνίστρια.Η ιστορία της πεντάχρονης Μέιζι είναι τόσο συγκλονιστική όσο σοκαριστική καθώς αντικατοπτρίζει μια θλιβερή κατάσταση, η οποία δυστυχώς επαναλαμβάνεται ακόμα και σήμερα.
Το μυθιστόρημα του Henry James “Τι ήξερε η Μέιζι” αποτελεί το 16ο κατά σειρά βιβλίο της σειράς Aldina των Εκδόσεων Gutenberg.