Εκείνο το βράδυ, πάνω στη σκονισμένη επιφάνεια της Σελήνης αποτυπώθηκε για πρώτη φορά ένα ανθρώπινο χνάρι που έγινε το σύμβολο “ενός τεράστιου άλματος για την ανθρωπότητα”. Η στιγμή εκείνη ήταν τόσο σπουδαία και σημαδιακή, που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη στιγμή της δημιουργίας. Γιατί, όπως τόσο χαρακτηριστικά γράφτηκε τότε, “εκείνη η στιγμή ήταν ανώτερη και από την πρώτη χρήση της φωτιάς, και από την ανακάλυψη του τροχού, και από την εκμετάλλευση του αρότρου. Ήταν σπουδαιότερη από τα ταξίδια του Μάρκο Πόλου και του Κολόμβου, ανώτερη και από τη διάσπαση ακόμα του ατόμου”. Γιατί έκτοτε ο κόσμος μας και η ιστορία του δεν περιορίζονται σ’ ένα μονάχα πλανήτη. Ο κόσμος μας είναι πλέον ολόκληρο το Διάστημα, και η ιστορία μας είναι τόσο μεγάλη και ανοιχτή όσο ολόκληρο το Σύμπαν.
Με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα χρόνων από την πρώτη προσσελήνωση του Apollo 11, ο επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου και πολυβραβευμένος αστροφυσικός Διονύσης Σιμόπουλος μας αφηγείται την πορεία του ανθρώπου προς τα άστρα κάνοντας αναδρομή πίσω σε εκείνα τα χρόνια μέσα από τα προσωπικά του βιώματα.
16 Ιουλίου 1969. Ώρα 09:32. Το Διαστημικό Κέντρο της Φλόριντα βρίσκεται σε αναβρασμό. Το διαστημικό σκάφος Apollo 11 ετοιμάζεται να εκτοξευτεί με τους Νηλ Άρμστρονγκ, Μάικλ Κόλινς και Μπαζ Όλντριν. Η στιγμή είναι σπουδαία και σημαδιακή για την ιστορία της ανθρωπότητας. Ο κόσμος αγωνιά για την εξέλιξη της εκτόξευσης. Ο ετοιμάζεται να σπάσει τα δεσμά του με τη Γη και να κατακτήσει το διάστημα.
20 Ιουλίου 1969. Στην Ουάσιγκτον τα ρολόγια δείχνουν 4 λεπτά πριν από τις 11 το βράδυ. Τέσσερις μέρες μετά την εκτόξευση, το Apollo 11 προσεδαφίζεται στη Σελήνη. Ο Νηλ Άρμστρονγκ γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που πατά την επιφάνεια της. Τα λόγια του θα μείνουν στην ιστορία “ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα”.
Ο Διονύσης Σιμόπουλος τη περίοδο εκείνη φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα των ΗΠΑ. Στα τέλη του 1968 μια Αθηναϊκή εφημερίδα τον προσεγγίζει μέσω του Ελληνικού Προξενείου της Νέας Ορλεάνης προκειμένου να καλύψει δημοσιογραφικά τη θρυλική εκτόξευση του Apollo 11 αλλά και τις επόμενες που πρόκειται να ακολουθήσουν με τελευταία αυτή του Apollo 15.
Κι έτσι τώρα, σχεδόν μισό αιώνα μετά την αναχώρηση και του τελευταίου αστροναύτη, η Σελήνη περιμένει ακόμη. Ο άνθρωπος έφυγε. Όχι όμως για πάντα. Γιατί αν υπάρχει ακόμα κάποιο μέλλον για τον πολιτισμό μας, τότε το μέλλον αυτό βρίσκεται εκεί πάνω. Οι πρώτες αυτές αποστολές στη Σελήνη δεν ήταν παρά η αρχή μιας νέας εποχής για την ανθρωπότητα. Η Σελήνη και η Ανθρωπότητα έχουν ένα κοινό μέλλον. Σε 100, σε 1.000, σε ένα εκατομμύριο χρόνια από σήμερα, οι απόγονοι μας θα έρθουν να σταθούν ευλαβικά στη σκοτεινή κοιλάδα που λέγεται “Θάλασσα της Ηρεμίας”, θα κοιτάξουν σιωπηλά τα περίεργα αρχαία επιστημονικά όργανα και, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, τα ανθρώπινα ίχνη που θα έχουν μείνει αναλλοίωτα ακόμα και μετά από ένα εκατομμύριο χρόνια. Και θα ξέρουν ότι όλα άρχισαν εδώ. Ότι εδώ ξαναγεννήθηκε η ανθρωπότητα και ότι το σημείο αυτό είναι πραγματικά ένα κοσμικό μνημείο αφιερωμένο στους ανθρώπους της Γης. Γιατί εδώ, στα όρια του ουράνιου ωκεανού, ο άνθρωπος έκανε το πρώτο μοιραίο βήμα προς τα άστρα και ανακάλυψε ότι δεν ήταν παρά ένας πραγματικός πολίτης του Σύμπαντος.
Στο νέο του βιβλίο ο Διονύσης Σιμόπουλος ξεδιπλώνει με απλό και άμεσο τρόπο τις εξελίξεις που οδήγησαν τον άνθρωπο στην κατάκτηση της Διαστήματος αλλά και στη “κόντρα” που υπήρξε και ακόμα υπάρχει ανάμεσα στη Ρωσία και τις ΗΠΑ. Παράλληλα κατά την αφήγηση του ο κ. Σιμόπουλος μας διηγείται προσωπικά του βιώματα που ήταν καθοριστικά για τη προσωπική και επαγγελματική του πορεία. Συνοψίζοντας, το βιβλίο “Από τα Ψηλαλώνια στο Φεγγάρι” είναι ένα αυτοβιογραφικό – επιστημονικό χρονικό που απευθύνεται σε ένα ευρύ αναγνωστικό κοινό όλων των ηλικιών καθώς στην αφήγησή του ο συγγραφέας συμπεριλαμβάνει και πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το προσωπικό του αρχείο.
Το βιβλίο του Διονύση Π. Σιμόπουλου “Από τα Ψηλαλώνια στο Φεγγάρι” κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.