Ήρθε η ώρα – νιώθω την ανάγκη θα έλεγα καλύτερα – ν’ αξιολογήσω τη ζωή μου και να κλείσω παλιούς ανοιχτούς “λογαριασμούς” με το παρελθόν μου. Βλέπετε, τα χρόνια πέρασαν, κάποια γρήγορα σαν ένα βλέμμα από το παράθυρο και άλλα αργά σαν αιώνες, βαριά σαν πέτρες. Κ εγώ κατάλαβα ότι τείνουμε να επαναλαμβάνουμε πρότυπα σχέσεων που δεν είναι υγιή και, δυστυχώς, όλοι μας κληρονομούμε τα άλυτα προβλήματα του παρελθόντος της οικογένειάς μας. Αυτό το οποίο μας βασανίζει τώρα έχει συνήθως τις ρίζες του στις προηγούμενες γενιές.
Μεταφερόμαστε στην Αθήνα του 1843, η Λέγκω Δούκα, φέρνει στο κόσμο την Ελισάβετ. Η ζωή της προμηνύεται περιπετειώδης και σκοτεινή. Την ίδια μέρα γεννιέται η Οδύσσεια Βαρβαρέσου, την οποία ανακαλύπτουν στο κατώφλι της οικίας Δούκα, την ταραχώδη ημέρα της 3η Σεπτεμβρίου 1843, μια ημέρα ορόσημο για το έθνος αλλά και για την ίδια της την ύπαρξη. Τα δύο κορίτσια θα μεγαλώσουν μαζί, σε ένα περιβάλλον γεμάτο στοργή και αγάπη, δίχως να στερηθούν τίποτα. Η Ελισάβετ εξελίσσεται σε μια διάφανη και ακριβοθώρητη προσωπικότητα ενώ η Οδύσσεια σε έναν έντονο χαρακτήρα που απαιτεί να ζήσει όλα όσα στερήθηκε από την ημέρα της γέννησής της.
Ο διχασμός δεν αργεί να έρθει ανάμεσα στις δύο αδερφές. Μήλον της έριδος θα αποτελέσει ο ετεροθαλής αδερφός τους Όμηρος Ασλάνογλου. Τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν θα στιγματίσουν την οικογένεια Δούκα αλλά και τις ίδιες. Εκτός όμως από αυτές τις γυναικείες φιγούρες της ονομαστής οικογένειας σημαντικό ρόλο θα διαδραματίσουν στην εξέλιξη της ιστορίας ο ιερέας της Πλάκας Βαρνάβας Καψοκόλης, η ιερόδουλη Ζηνοβία Σπίνου, η μαία Μόρφω Λαρδοξύστη, η μαγείρισσα Δαρεία και ο ορνιθοφονιάς Ευτύχης Φλώρος. Προσωπικότητες που συμπληρώνουν την ιστορία της οικογένειας αλλά και της Αθηναϊκής κοινωνίας.
Είμαι όσα έκανα μέχρι τώρα στη ζωή μου, αλλά και όλα αυτά που δεν έχω κάνει. Όλα όσα κέρδισα, αλλά και όλα όσα έχασα. Όλα όσα ονειρεύτηκα και πραγματοποίησα, αλλά και όλα τα λάθη μου. Είμαι όλες οι απουσίες συγχρόνως. Είμαι όσα έχουν ήδη συμβεί, αλλά και αυτά που θα συμβούν στο μέλλον.
Η Φιλομήλα Λαπατά αυτή τη φορά μας μεταφέρει με τον δικό της κινηματογραφικό στην Αθήνα του 1840 – 1875. Περιδιαβαίνουμε στις συνοικίες της Πλάκας και του Ελαιώνα. Περιπλανιόμαστε στη πλατεία Συντάγματος, στους δρόμους της Ερμού, της Αιόλου και της Πανεπιστημίου. Απολαμβάνουμε το γλυκό μας στο ζαχαροπλαστείο “Ζαβορίτη” και μαγευόμαστε από την επιβλητικότητα της Ακρόπολης και της Αρχαίας Αγοράς. Οι πρωταγωνιστές κουβαλούν τα λάθη του παρελθόντος, έρχονται αντιμέτωποι με ηθικά διλήμματα και προβληματισμούς, με την έννοια του σωστού και του λάθους, γιατί ως γνωστόν τίποτα δεν γνωρίζουμε για τον εαυτό μας πριν έρθει η ώρα της πραγματικής δοκιμασίας. Το μυθιστόρημα της Φιλομήλα Λαπατά “Ο Διχασμός” αποτελεί έναν ύμνο για την γυναίκα – σύμβολο εκείνη της εποχής και για τα πάθη της Ελλάδας. Ένα ξεχωριστό μυθιστόρημα που πρέπει να διαβάσει κάθε αναγνώστης.
Το μυθιστόρημα της Φιλομήλα Λαπατά “Οι κόρες της Ελλάδας: Ο Διχασμός” κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.