Το Πελοποννησιακό Πρακτορείο Ειδήσεων είχε την ιδιαίτερη τιμή να συνομιλήσει με τον βραβευμένο Έλληνα συγγραφέα, Βασίλη Βασιλικό. Σε αυτή την άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη ο γνωστός συγγραφέας αναφέρθηκε στην επανέκδοση του πρώτου του μυθιστορήματος “Τα σιλό”, στον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε η εποχή που μεγάλωσε στην συγγραφική του καριέρα αλλά και στην σχέση του με την πολιτική.
Ακολουθεί η συνέντευξη
Το Μάρτιο του 2018 επανεκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Gutenberg το βιβλίο των εφηβικών σας χρόνων, «Τα Σιλό». Θα μπορούσατε να μας περιγράψετε την ιστορία αυτού του βιβλίου;
Η ιστορία του βιβλίου, η τυπογραφική, είναι: ναι μεν «εξεδόθη» το 1976, αλλά δεν κυκλοφόρησε σε βιβλιοπωλεία . Οπότε αυτή πρέπει να θεωρηθεί ως η πρώτη έκδοση. Και όπως όλα τα βιβλία των εκδόσεων Gutenberg είναι και χάρμα οφθαλμών και πολυτονικό, χάρις βέβαια στον μάγο της τυπογραφίας και της σελιδοποίησης, όπως τον λέμε όλοι, τον Γιάννη Μαμάη. (της φυλής των τελευταίων Μοϊκανών του βιβλίου).
Το έγραψα 15 χρονών και το διάβασα πρώτη φορά ογδόντα. Και ειλικρινά ως τώρα που εκδόθηκε δεν πίστευα ότι είχα το DNA του μυθιστοριογράφου. Είναι ένα βιβλίο που με «κατέπληξε», κυρίως γιατί το έγραψα στη Θάσο, ένα καλοκαίρι, κάτω από τα πεύκα (πριν καούν από την πυρκαγιά του 1985 με τους οκτώ νεκρούς), πάνω σ’ ένα αναποδογυρισμένο κασόνι, με μολύβι σας παρακαλώ. Τότε δεν υπήρχαν BIC ή στυλογράφοι που αφθονούν σήμερα. Το χειρόγραφο δυστυχώς βρίσκεται στο κομμάτι εκείνο των αρχείων μου στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης.
Η εποχή που μεγαλώσατε έπαιξε σημαντικό ρόλο στη συγγραφική σας πορεία;
Ασφαλώς. Με πατέρα φυλακισμένο , λόγω της επανάστασης της «Δημοκρατικης Αμύνης» το 1935 και τον βομβαρδισμό της πόλης που γεννήθηκα, την Καβάλα, από το θωρηκτό «Αβέρωφ», κατόπιν το 1936 εκλεγμένος πρώτος βουλευτής του νομού με την παράταξη του Ελευθερίου Βενιζέλου, κατόπιν πάλι σε αργία από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου της ίδια χρονιάς, και στη συνέχεια (τα αναφέρω επιτροχάδην) πόλεμος, προσφυγιά, Εμφύλιος, νέα δικτατορία των Συνταγματαρχών 1967, αυτοεξορία, επιστροφή, αναχώρηση, δια βίου εκτός Ελλάδος κτλ…-η εποχή με δυο λόγια ώσπου να μπούμε στο καταραμένο ευρώ, δεν μπορούσε παρά να παίξει παρά καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου .Τώρα που βιώνουμε την εικονική εποχή του διαδικτύου και της καταστροφής που έφερε σε όλη την Ευρώπη το γερμανικό ευρώ καλούνται οι νέοι μας συγγραφείς, που τους παρακολουθώ εκ του σύνεγγυς, και θαυμάζω ορισμένους (κυρίως τις συγγραφείς γυναίκες) υποφέρω για την πολιτιστική κρίση του δυτικού πολιτισμού στο σύνολο του, περισσότερο από ότι για την αντίστοιχη οικονομική.
Ας γυρίσουμε πίσω στον χρόνο, στην εποχή που γράψατε «Τα Σιλό». Ποιες δυσκολίες αντιμετώπισε στη συγγραφή του ο 15χρονος Βασίλης Βασιλικός;
Ουδεμία δυσκολία. Βγήκε σαν το αυγό που γέννησε η κότα. Παρθενογέννηση. Όλα τα κατοπινά βιβλία μου, (περί τα 100) είναι ετερογεννημένα, δηλαδή επηρεασμένα από συγγραφείς που λάτρεψα (Ζιντ, Καμύ, Σαρτρ, Κάφκα, Ιονέσκο, Ντος Πάσσος, Απτον Σίνκλαιρ, Τρούμαν Καπότε, Κλωντ Σιμόν, Βιζυηνό, Παπαδιαμάντη και έναν ποιητή: τον Καρυωτάκη.
Όλα αυτά τα χρόνια έχετε προσφέρει ένα αξιοσέβαστο και πλούσιο συγγραφικό έργο. Θα μπορούσατε να μας πείτε ποιο είναι το έργο που ξεχωρίζετε περισσότερο;
Ξεχωρίζω όσα δεν έχετε ακούσει ή διαβάσει λέξη γι’ αυτά: «Ο θάνατος του Αμερικάνου», «Ο ασβός», «Το ήλιον της Κω», το «Ο κομήτης του Χάλεϋ», «Το ημερολόγιο του Ζ», «Τρείς γυναίκες» «Τέσσερεις προσανατολισμένες πόλεις» κ.ο.κ. Δεν είναι ένα βλέπετε, είναι πολλά.
Ποια είναι η σχέση σας με τη πολιτική;
Πρακτικά έως ανύπαρκτη. Αλλά αν ήμουν Γάλλος, θα ήθελα να ήμουν κοντά στον Μακρόν. Η Ομιλία του στην Πνύκα ήταν όσο σπουδαία η «Προσευχή στην Ακρόπολη» του Αντρέ Μαλρώ.
Ποια είναι η συμβουλή σας προς τους νέους συγγραφείς;
Μία και μόνη: διαβάστε. Ρουφήξτε τα βιβλία άλλων. Αυτό και μόνο αυτό θα γονιμοποιήσει το δικό σας χωράφι «το περιβόλι» που δεν πρέπει να παρατήσει (κατά τον Παλαμά) ένας συγγραφέας ή ποιητής, δηλαδή τη γλώσσα του.
Σας ευχαριστώ θερμά για αυτή τη συνέντευξη. Πριν κλείσουμε, ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε προς τους αναγνώστες;
Το μήνυμα που θα ήθελα να μεταλαμπαδεύσω είναι ότι «το μήνυμα είναι το ίδιο μέσο δια του οποίου το μήνυμα μεταδίδεται», κατά τον Ρεζίς Ντεμπρέ. Και το μέσο αυτό είναι μόνο ένα : το χαρτί. Η έντυπη εφημερίδα, και το βιβλίο. Ποτέ η εικονική «πραγματικότητα» του διαδικτύου.
Σχετικά άρθρα