Πρωτοεμφανίστηκε με το μυθιστόρημα “Στη Σκιά της Σιωπής” και μας κέρδισε με το μυθιστόρημα “Το σπίτι των γλάρων” (Εκδόσεις Κλειδάριθμος), δεν είναι άλλη από τη Μαρία Καραγιάννη. Η νεαρή συγγραφέας μας μίλησε για νεο της μυθιστόρημα “Το σπίτι των γλάρων” καθώς και για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην αρχή ως νέα συγγραφέας, ενώ ταυτόχρονα μας υποσχέθηκε οτι κάτι νέο έρχεται.
Ακολουθεί η συνέντευξη
Ποιο ήταν το έναυσμα για να ασχοληθείτε με τη συγγραφή;
Η δύναμη των λέξεων ανέκαθεν ασκούσε μια ιδιαίτερη γοητεία στη συνείδησή μου. Οι λέξεις, δεν είναι παρά ένα επιθετικό όπλο ακριβείας, που άλλοτε χτίζουν νέους κόσμους και κάποιες άλλες γκρεμίζουν όλα όσα νόμιζες πως ήξερες. Οι λέξεις υπηρετούν τη λογοτεχνία και η λογοτεχνία υποτάσσεται στη δύναμη των λέξεων. Θυμάμαι πως από μικρή κοπέλα ακόμα περνούσα ώρες ατελείωτες σκυμμένη πάνω από τα χαρτιά να αποτυπώνω τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τις εντυπώσεις από τον κόσμο που ανακάλυπτα μέρα τη μέρα, χρόνο το χρόνο, εξασκώντας ασυνείδητα το νου και την πένα μου. Κι έτσι φτάσαμε σήμερα να μιλάμε για το δεύτερο λογοτεχνικό μου έργο, Το σπίτι των γλάρων που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.
Πως εμπνευστήκατε το θέμα του συγκεκριμένου βιβλίου;
Στο σπίτι των γλάρων, η εξουσία και οι μηχανισμοί που τη συντηρούν βρίσκονται στο στόχαστρο της πένας. Το σπίτι των γλάρων είναι μια ιστορία υφασμένη γύρω από το μυστήριο που καλύπτει μια υπόθεση αυτοκτονίας δεκαπέντε χρόνια πίσω στο χρόνο, όπου ένας επίμονος συγγραφέας και μια αστυνόμος θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν την αλήθεια αποκαλύπτοντας σε κάθε βήμα την πιο σκοτεινή ιστορία της Ιταλίας. Κατάχρηση εξουσίας, πολιτική διαφθορά, τρομοκρατία – θέματα δυστυχώς πάντα επίκαιρα- κινούν τα νήματα της ιστορίας φέρνοντας σε κάθε σελίδα τους ήρωες και τον αναγνώστη αντιμέτωπους με το θάνατο, την πίστη, την οδύνη της απώλειας, τη συγγραφική εμμονή και τη δύναμη της αληθινής αγάπης που δεν πεθαίνει ποτέ, όσο ζει προστατευμένη στη σοφίτα της μνήμης μας. Είναι μια ιστορία πολλαπλών ανατροπών, με πολλές προεκτάσεις και πολλούς αποδέκτες, με κρυμμένες αλήθειες και ένοχα μυστικά που παρασύρει τον αναγνώστη σε μια δύνη μυστηρίου και περιπέτειας, αποδεικνύοντας πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται…
Διαβάζετε τις κριτικές των βιβλίων σας; Πως διαχειρίζεστε τις καλές ή τις κακές;
Τις διαβάζω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Από τη στιγμή που ο συγγραφέας σημάνει το τέλος της ιστορίας, το βιβλίο παύει πια να του ανήκει και περνά στα χέρια του αναγνωστικού κοινού. Η φωνή κάθε βιβλίου είναι εκείνη που του προσδίδουν οι ίδιοι οι αναγνώστες. Κι είναι πράγματι σπουδαίο να μοιράζεσαι. Γράφω γιατί πιστεύω πως οι λέξεις έχουν τη δύναμη να γιατρέψουν. Ως εκ τούτου απευθύνομαι σε απαιτητικούς αναγνώστες που επιζητούν πολλά περισσότερα σε ένα βιβλίο πέρα από την απόλαυση της ανάγνωσης κι αξιώνω να είναι αυστηροί μαζί μου. Ωστόσο, μέχρι σήμερα οι κριτικές που λαμβάνω καθημερινά είναι η δύναμή μου, είναι το μελάνι που γεμίζει την πένα μου και με ωθεί να συνεχίζω να γράφω τις ιστορίες μου. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη ηθική αμοιβή, και ταυτόχρονα ευθύνη για κάθε μελλοντικό βήμα.
Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε στην αρχή ως νέα συγγραφέας;
Αναμφισβήτητα ο εκδοτικός κόσμος είναι ένας δύσκολος και ανταγωνιστικός κόσμος. Ωστόσο αισθάνομαι ευτυχής γιατί ήδη από το πρώτο μου βιβλίο «Στη σκιά της σιωπής», μου δόθηκε η ευκαιρία να συνομιλήσω με πολύ σημαντικούς εκδότες και το βιβλίο μου να πάρει και την έγκριση των ειδικών. Στη συνέχεια η επιτυχία που γνώρισε μιας και μεταφράστηκε στην αγγλική και την κινεζική γλώσσα, η αγάπη και αποδοχή του αναγνωστικού κοινού κέντρισαν περισσότερο το ενδιαφέρον τον εκδοτών. Η συνεργασία μου με τον Καλειδάριθμο ήταν το επόμενο βήμα για εμένα κι ήρθε με το δεύτερο βιβλίο μου, «Το σπίτι των γλάρων». Μια συνεργασία που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς κι η ευχή μου είναι να κατοχυρωθεί στο πέρασμα του χρόνου!
Το επάγγελμα του συγγραφέα είναι μια μοναχική απασχόληση; Ποια είναι η γνώμη σας;
Η συγγραφή λογοτεχνικών έργων είναι μια επίμονη, επίπονη και συνάμα συναρπαστική βιωματική διαδικασία, που όσο καλά κι αν μπορεί κανείς να χειριστεί τις λέξεις είναι σχεδόν αδύνατο να την αποδώσει στην ολότητά της. Ο συγγραφέας ζει απομονωμένος, εγκλωβισμένος στο μικρόκοσμο των λέξεων που συνθέτουν την ιστορία του. Τα βιβλία αναπαριστούν εκφάνσεις της ίδιας της ζωής. Επιλέγοντας να γράψεις για τη ζωή, αυτόματα επιτρέπεις να σου αφαιρείται ένα κομμάτι της δικής σου ζωής. Στο σπίτι των γλάρων, ο Αντρέ Κολιάν, ο κεντρικός ήρωας είναι ένας συγγραφέας, που σχεδόν έχει πάψει να πιστεύει πια στο ταλέντο. Μέσα από αυτό το έργο, ήθελα να ξεναγήσω τον αναγνώστη στον κόσμο του συγγραφέα, αφήνοντάς τον να αφουγκραστεί τις αγωνίες, τις κοπιώδεις προσπάθειες, τις θυσίες, τον πόνο και την μοναξιά στην οποία καταδικάζει τον εαυτό του με αντάλλαγμα ένα βιβλίο.
Όταν κάποιος αναγνώστης διαβάσει το μυθιστόρημα σας «Το σπίτι των γλάρων», τι αίσθηση πιστεύετε ότι θα του αφήσει στο τέλος;
Ο αναγνώστης διατρέχοντας τις σελίδες του βιβλίου περνάει μέσα από δαιδαλώδη μονοπάτια συμπάσχοντας με τους ήρωες, οι οποίοι ακροβατούν πάνω στα τεντωμένα σκοινιά μιας διεφθαρμένης κοινωνίας, της οποίας τις αμαρτίες πρέπει αυτοί να πληρώσουν. Μια παλιά φιλία που δεν εξελίχθηκε, ένας έρωτας που δεν ξεχάστηκε, ένα χαμένο όνειρο, η μοναξιά, η απελπισία, η οδύνη της απώλειας, οι αναμνήσεις που καίνε τη συνείδηση, η ελπίδα συνθέτουν το παζλ της ιστορίας, φτάνοντας σε ένα τέλος που δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητο κανέναν. Ο στόχος είναι ακριβώς η κάθαρση. Η κάθαρση των ηρώων και τελικώς η κάθαρση του ίδιου του αναγνώστη-θεατή, ο οποίος μόλις κλείσει το βιβλίο έχοντας διαβάζει και την τελευταία του σελίδα, θα αισθανθεί πως με έναν ιδιότυπο τρόπο η δικαιοσύνη αποδόθηκε.
Με ποιο χαρακτήρα ταυτίζεστε περισσότερο, με τον συγγραφέα Αντρέ Κολιάν ή την αστυνόμο Νόρα Τερεντίνο;
Δύσκολη ερώτηση! Αναμφίβολα η φωνή κάθε συγγραφέα υπάρχει «ζωντανή» σε κάθε βιβλίο. Άλλωστε ο πιο ασφαλής τρόπος για να γνωρίσεις πραγματικά έναν συγγραφέα είναι ακολουθώντας το ίχνος που άφησε το μελάνι πάνω στις λευκές σελίδες, ψάχνοντας την αλήθεια που βρίσκεται πάντα κρυμμένη πίσω από τις λέξεις. Στο σπίτι των γλάρων συνέβη κάτι πραγματικά μαγικό, μιας και ως δημιουργός φέρομαι να συνομιλώ με τις δύο ιδιότητες που με χαρακτηρίζουν, τόσο αυτή της αστυνόμου ( Νόρα Τερεντίνο), όσο και του συγγραφέα (Αντρέ Κολιάν) τους κεντρικούς ήρωες του βιβλίου, στους οποίους αισθάνομαι πως έχω δανείσει αρκετά στοιχεία του χαρακτήρα μου.
Ποιος χαρακτήρας σας δυσκόλεψε περισσότερο κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου σας;
Όλοι οι ήρωες κύριοι και δεύτεροι είναι εμβληματικές προσωπικότητες, εκφράζοντας ο καθένας μέσα από τη δράση του κι ένα κομμάτι της κοινωνίας των ανθρώπων. Νομίζω πως ο ρόλος του Επιθεωρητή Τζιαννίνι, μιας σκοτεινής, υποχθόνιας φιγούρας, που αντιπροσωπεύει την κατηγορία εκείνων των ανθρώπων που καθένας από εμάς θα ευχόταν να μη συναντήσει ποτέ στη διάρκεια της ζωής του, είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, κι αναμφισβήτητη δυσκολία γιατί έπρεπε να επωμιστώ το βάρος της δικής του ύπαρξης.
Θα θέλατε «Το σπίτι των γλάρων» να πάρει μορφή στη μεγάλη ή μικρή οθόνη;
Τίποτε δε θα μου έδινε μεγαλύτερη χαρά από το να δω Το σπίτι των γλάρων να ζωντανεύει στη μεγάλη οθόνη. Η κινηματογραφική και γρήγορη πλοκή του έργου σε συνδυασμό με τη μαγευτική ατμόσφαιρα της Ρώμης των μπαρόκ συνοικιών και των επιβλητικών μνημείων που κρατούν το πνεύμα της Αιώνιας πόλης αθάνατο, αποτελούν τα εχέγγυα μιας επιτυχημένης κινηματογραφικής μεταφοράς.
Ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες σας;
Το βιβλίο αυτό είναι ένας ύμνος στις ανώτερες ανθρώπινες αξίες και μια ωδή στον παντοτινό έρωτα, εκείνον που δε χάνεται στην ομίχλη του χρόνο, όσο ζει προστατευμένος στο σεντούκι της μνήμης. «Ό,τι θυμάσαι, δεν πεθαίνει…».
Ευχαριστώ πολύ για αυτή τη συνέντευξη. Πριν κλείσουμε θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: ποιο θα είναι το επόμενο επαγγελματικό σας βήμα;
Σας ευχαριστώ κι εγώ θερμά με τη σειρά μου και δράττομαι της ευκαιρίας να σας εξομολογηθώ πως κάθε φορά που ολοκληρώνω ένα βιβλίο, καταλαμβάνομαι από ένα νοσταλγικό συναίσθημα χαρμολύπης, που την ίδια στιγμή με γεμίζει δύναμη και μου υπενθυμίζει πως κάθε τέλος σηματοδοτεί μια νέα αρχή. Μια ακόμα ιστορία περιμένει να βγει στο φως! Προσεχώς περισσότερα ….
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Μια καταιγιστική ιστορία μυστηρίου όπου η διαφθορά, η βία και η κατάχρηση εξουσίας συγκρούονται με την έμπνευση και τον παντοτινό έρωτα
Μια παράξενη πρόσκληση σε μια γκαλερί οδηγεί έναν συγγραφέα στα χνάρια της Εμμέλια, του νεανικού του έρωτα, και τότε θα πέσει στα χέρια του ένα σημείωμά της:
Τυρρηνική θάλασσα, νήσος Πόντζα, 30-6-1979.
Κάποτε είχα ακούσει τον πατέρα μου να λέει πως τίποτε δεν κρατάει για πάντα στη ζωή. Τίποτε… εκτός από τις τύψεις. Έπρεπε να περάσουν χρόνια ολόκληρα μέχρι να καταλάβω το νόημα εκείνων των λέξεων… Κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει την αξία της ζωής, ώσπου να νιώσει τη βρομερή ανάσα του θανάτου να ψιθυρίζει το όνομά του. Δεν φοβάμαι πια, μαμά. Το μόνο που αισθάνομαι είναι κούραση και μια γλυκιά προσμονή πως πολύ σύντομα τα φαντάσματα που στοίχειωσαν τη νιότη μου θα με αφήσουν επιτέλους ελεύθερη. Το όνομά μου είναι Εμμέλια, κι όταν θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές θα είμαι ήδη νεκρή.
Αυτοκτονία ή δολοφονία; Δεκαπέντε χρόνια μετά τον θάνατο της Εμμέλια, κόρης του πανίσχυρου βιομήχανου Φραντσέσκο Σόρντι, ένας συγγραφέας και μία αστυνόμος αναζητούν την απάντηση.
Με σαγηνευτική γραφή η χαρισματική συγγραφέας πλέκει ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα με φόντο τις πιο σκοτεινές σελίδες της πρόσφατης Ιστορίας της Ιταλίας…
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Μαρία Καραγιάννη γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στην Καλαμάτα. Το 2003 αποφοίτησε από τη Σχολή Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας και λίγο μετά πέρασε τις πύλες της Νομικής Σχολής Αθηνών, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές της στα οικονομικά. Εξισορροπεί την καθημερινότητά της με την έμπνευση και την ευαισθησία της συγγραφής. Μιλάει τρεις ξένες γλώσσες και, με κάθε ευκαιρία, στριμώχνει όνειρα και προσδοκίες σε μια μικρή βαλίτσα και ταξιδεύει στις πόλεις του κόσμου. Το 2015 εκδόθηκε το πρώτο της μυθιστόρημα, Στη σκιά της σιωπής, το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία και μεταφράστηκε στα αγγλικά και τα κινέζικα. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της στο mariakaragianniauthor@gmail.com και στο Facebook, στη σελίδα Μαρία Καραγιάννη – Συγγραφέας.
Σχετικά άρθρα
Διαβάσαμε: “Το σπίτι των γλάρων” της Μαρίας Καραγιάννη
Η Μαρία Καραγιάννη στην <<ΠτΚ>>: <<Γράφω γιατί πιστεύω πως οι λέξεις γιατρεύουν>>