Το Πελοποννησιακό Πρακτορείο Ειδήσεων είχε τη τιμή να μιλήσει με τον συγγραφέα Άρη Φιορέτο. Ο Ελληνικής καταγωγής συγγραφέας, ο οποίος μένει μόνιμα στη Στοκχόλμη και στο Βερολίνο, αναφέρθηκε στα πρώτα του συγγραφικά βήματα, στη θεματολογία του νέου του βιβλίου με το τίτλο “Μαίρη” αλλά και στο πως αντιμετωπίζει τις καλές ή τις κακές κριτικές.
Ακολουθεί η συνέντευξη
Πότε κάνατε τα πρώτα σας συγγραφικά βήματα;
Στη τρυφερή ηλικία των έξι χρονών, άφησα ένα μήνυμα στους γονείς μου στο τραπέζι της κουζίνας, με κακή ορθογραφία : “Αγαπητή μητέρα, το έσκασα”. Με γεμάτο το σακίδιο μου στη πρώτη μου προσωρινή διαμονή στο κόσμο, κουβαλούσα το αγαπημένο μου πουλόβερ, ένα καρβέλι ψωμί και ένα ρολό χαρτί υγείας…. Έλειπα για πέντε ώρες.
Πόσο χρόνο κατά μέσο όρο σας παίρνει να γράψετε ένα βιβλίο;
Διαφέρει τόσο πολύ που δεν μπορώ να διακρίνω ένα πρότυπο. Η σύνταξη των συναισθημάτων, η γραμματική των σκέψεων υπαγορεύει τον ρυθμό μου. Αν κρίνω από τα μυθιστορήματα μου, επτά χρόνια φαίνεται να είναι ο μέσος χρόνος που διανύεται μέχρι την έκδοσή τους. Αυτός δεν είναι ο αριθμός των ετών που χρειάζεται ο άνθρωπος για να αντικαταστήσει τα παλιά κύτταρα με καινούρια; Ο Θεός γνωρίζει.
Τι είδους έρευνα κάνετε και πόσο χρόνο αφιερώνεται στην έρευνα πριν ξεκινήσετε ένα βιβλίο;
Εάν είναι απαραίτητο, κάνω έρευνα πριν αρχίσω να γράφω. Αλλά μόλις βάλω το στυλό σε χαρτί είναι εξίσου σημαντικό να ξεχάσω αυτά που έχω διαβάσει. Αργά ή γρήγορα η αφήγηση αναλαμβάνει. Για να είναι ευχάριστο ένα κομμάτι πεζογραφίας, πρέπει να παραχωρήσεις τη πρωτοβουλία στην ιστορία. Από τη στιγμή που διευθετηθεί αυτό και οι χαρακτήρες έχουν αποκτήσει το κατάλληλο βάθος και περίγραμμα, μπορείς να ανακτήσεις τον έλεγχο. Το υπόλοιπο είναι η επίπονη εργασία της ακρίβειας – η συσσώρευση της σωστής θερμότητας σε ένα συναίσθημα, η λείανση μιας σκέψης ή μιας πεποίθησης, η απαλλαγή από τον συναισθηματισμό.
Διαβάζετε τις κριτικές των βιβλίων σας; Πως διαχειρίζεστε τις καλές ή τις κακές;
Τις διαβάζω, αλλά κατά προτίμηση σε απόσταση μερικών εβδομάδων από τη δημοσίευσή τους. Σε αυτό το σημείο, η κριτική πιο εύκολη και ο έπαινος πιο ελαφρύς. Είναι ωραίο να προσελκύεις. Ωστόσο, για να είμαι ειλικρινής, όσο έχεις γράψει το βιβλίο με το τρόπο που το απαιτεί, αυτό που λέγεται αργότερα είναι ασήμαντο.
Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη περίοδο της στρατιωτικής δικτατορίας;
Ενδιαφέρομαι για το πως οι άνθρωποι αντιδρούν σε περιόδους καταπίεσης. Μπορείς να πιστεύεις ότι είσαι το πιο ενάρετο άτομο που πατάει στη γη, αλλά κάνεις δε ξέρει πως θα αντιδράσεις αν βρεθείς σε άβολη κατάσταση.
Ποίο είναι το πιο δύσκολο πράγμα όταν γράφετε χαρακτήρες από το αντίθετο φύλο;
Όσο σκέφτεσαι τους χαρακτήρες σου κυρίως ως ανθρώπινα όντα, δεν έχει σημασία σε ποιο φύλο ανήκουν. Προφανώς, οι άνδρες, οι γυναίκες και όλοι στο μεταξύ, καθώς πέρα από αυτές τις κατηγορίες είναι αντιμέτωποι με διάφορους περιορισμούς και δομές, λόγω της ταυτότητας τους. Ωστόσο το μόνο που με νοιάζει είναι ότι θα μπορούσαν να έχουν πολύχρωμο δέρμα ή ορθογώνια μάτια, τρία χέρια ή κανένα πόδι – το φύλο τους έχει ελάχιστη σημασία όσο κατοικείς στις καρδιές και στις σκέψεις τους. Η εμπάθεια είναι το κλειδί.
Γιατί επιλέξατε η ηρωίδα σας να είναι έγκυος σε εκείνη τη ταραγμένη περίοδο;
Πάντα με ενδιέφερε η εγκυμοσύνη. Ίσως επειδή είναι ο πιο εμφανής τρόπος με τον οποίο αλλάζει ένα ανθρώπινο ον. Είσαι κυριολεκτικά μετασχηματισμένος από κάτι που αποτελείται εξ ολοκλήρου από εσένα και όμως πηγαίνει πιο πέρα τη μοναδικότητα της ύπαρξης σου. Πως μπορεί κανείς να μην ενδιαφέρεται για μια τέτοια κίνηση, σε μια τέτοια μαγική μεταμόρφωση;
Ευχαριστώ πολύ για αυτή τη συνέντευξη. Πριν κλείσουμε θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: ποιο θα είναι το επόμενο επαγγελματικό σας βήμα;
Έχει περάσει αρκετός καιρός από τη τελευταία φορά που σκέφτηκα τι να κάνω για να είμαι επαγγελματίας. Αν μόνο γνωρίζατε τη ποσότητα των λέξεων και των φράσεων που απορρίφθηκαν όλα αυτά τα χρόνια! Ευτυχώς, όπως είπε κάποτε ένα αποθανών συνάδελφος : οι πένες μου τείνουν να ζουν περισσότερο από τις γόμες τους. Σκεφείτε το, γράφοντας – μερικές φορές, μπορεί να είναι μόνο για μερικά λεπτά σύμφωνα με ένα χρονόμετρο, και όμως σε οποιαδήποτε κατάσταση βρίσκεσαι είναι αρκετά ελαστική ώστε να περιέχει ένα ολόκληρο κόσμο – σε αυτές τις θαυμαστές στιγμές τολμώ να πω ότι δεν είμαι το ίδιο πρόσωπο με εκείνο του οποίου τα δεδομένα ζωτικής σημασίας καταγράφονται στο διαβατήριο του. Παραδόξως είμαι λιγότερο και περισσότερο από το συνηθισμένο μου εαυτό. Πως το έθεσε ο μεγάλος Herman Melville; “Αντιτίθεμαι στον εαυτό μου; Πολύ καλά, τότε αντιτίθεμαι στον εαυτό μου (Είμαι μεγάλος, έχω πλήθος)”. Το μόνο που χρειάζεται να γνωρίζεις για ένα συγγραφέα εμπεριέχεται σε αυτή τη παρένθεση – τόσο σύντομη, τόσο μεγαλειώδης.
Σχετικά άρθρα
– Διαβάσαμε: “Μαίρη” του Άρη Φιορέτου (http://www.pna.gr/politismos/item/25538-diavasame-mairi-tou-ari-fioretou)
Περισσότερες πληροφορίες: http://www.patakis.gr/viewshopcategory.aspx?id=165153