Η λεγόμενη “αποεπένδυση” της ΔΕΗ στους σταθμούς παραγωγής Μελίτης και Μεγαλόπουλης, που έφερε η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για να ψηφιστεί στη Βουλή, όχι μόνο επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά την αποτυχία της οικονομικής της πολιτικής, αλλά και δημιουργεί ερωτηματικά για τη διαφάνεια.
Παρότι η παραχώρηση ορυχείων λιγνίτη από τη ΔΕΗ μπορεί να δικαιολογηθεί ως άνοιγμα στον ανταγωνισμό, δεν προκύπτει αντίστοιχη υποχρέωση για την ταυτόχρονη μεταβίβαση και των ατμοηλεκτρικών σταθμών παραγωγής (ΑΗΣ).
Πράγματι, εύλογα ερωτηματικά τήρησης των αρχών της διαφάνειας δημιουργεί η χωρίς διαγωνισμό παραχώρηση από το Δημόσιο του μεγάλου ορυχείου λιγνίτη της Βεύης, που δεν συνιστά αποεπένδυση της ΔΕΗ κατά τη διακήρυξη του νόμου, καθώς και το ότι για τις δύο νέες εταιρίες που θα δημιουργηθούν από τη ΔΕΗ και θα πουληθούν, δεν γίνεται από πριν η αποτίμηση των περιουσιακών τους στοιχείων, αλλά αφήνεται για πολύ αργότερα, παράλειψη που αφήνει περιθώρια οικονομικών παιγνίων.
Έτσι, ούτε η Βουλή, ούτε οι Έλληνες πολίτες γνωρίζουν την αξία των περιουσιακών στοιχείων που θα εκποιηθούν από τη δημόσια περιουσία, ούτε έχουμε βάση εκκίνησης του διαγωνισμού πώλησης και έτσι θα διενεργηθεί χωρίς τις αναγκαίες εγγυήσεις ικανοποίησης του δημοσίου συμφέροντος.
Τις υποψίες αυτές επιβεβαιώνει το ότι με το ίδιο σχέδιο νόμου παρέχεται ασυλία, από ποινικές και αστικές ευθύνες, στα μέλη των ΔΣ της ΔΕΗ και των εταιριών, από πράξεις που θα εκτελέσουν, πουλώντας τα ορυχεία και τους ΑΗΣ, έστω κι αν είναι ζημιογόνες για το ελληνικό δημόσιο.
Απαντήσεις από την Κυβέρνηση γι’ αυτά τα φλέγοντα ερωτήματα δεν λάβαμε. Το μόνο μήνυμα που στέλνει το σχέδιο νόμου είναι η άρση των ευθυνών και η απαξίωση της δημόσιας περιουσίας, χάριν της «αριστερής» πολιτικής της Κυβέρνησης.