«Πέρασα προχθές από το εκλογικό τμήμα και είδα ότι το μετέτρεψαν σε σχολείο».
Είναι ένα μήνυμα στο Twitter που διάβασα και το οποίο διακωμωδεί τις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις μέσα στο 2015. Ομολογώ ωστόσο ότι η σημασία αυτού του «αστείου» περιγράφει με συντριπτική κυνικότητα την πολιτική ατζέντα στην οποία έχει σύρει ο Αλέξης Τσίπρας τη χώρα και τους πολίτες της. Στο πλαίσιο αυτό, ωστόσο, παγιδευμένοι οι συμπατριώτες μας στο γύψο των μνημονίων και της αντιδημοκρατικής διακυβέρνησης του τόπου με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και νόμους ενός και μοναδικού άρθρου,γλεντούν τη «γιορτή της δημοκρατίας» με χορούς στο Σύνταγμα, με πανηγύρια στα προπύλαια και τυμπανοκρουσίες στην Κουμουνδούρου.
Ακόλουθος, σε αυτή την ατζέντα Τσίπρα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η ΝΔ, ενσκήπτει στα πανηγύρια προχωρώντας σε εσωκομματικές εκλογές χωρίς καν να σεβαστεί τις θεσμικές διαδικασίες πολιτικής ζύμωσης θέσεων, για την επόμενη μέρα του κόμματος και της χώρας. Υποψήφιοι χωρίς πολιτικό πλαίσιο θέσεων, χωρίς ανταγωνιστικό όραμα, στόχους και ομάδες υλοποίησης διαγκωνίζονται σε φοιτητικού τύπου διαδικασίες κυριαρχίας. Εγκαταλείπουν τον θεσμικό ρόλο της αντιπολίτευσης όπως πέταξαν στα σκουπίδια το καταστατικό του κόμματος και σέρνονται πίσω από τα κελεύσματα και τις επιλογές Τσίπρα τόσο στο Κοινοβούλιο, όσο και εσωκομματικά.
Την ίδια ώρα το θέμα αλλαγής του εκλογικού νόμου ρίχνεται ως δόλωμα στα υπόλοιπα κόμματα της πολυπληθούς αντιπολίτευσης, μοχλεύοντας μια νέα δυναμική συνεργειών εξουσίας ως εναλλακτικό των κυβερνήσεων συνεργασίας. Ενώ ταυτόχρονα τροφοδοτεί τις διασπαστικές τάσεις στην κεντροδεξιά παράταξη που βρίσκεται ήδη στη δίνη μιας πρωτόγνωρης διαδικασίας. Η κατάθεση του προσχεδίου του προϋπολογισμού στη Βουλή καθώς και το πολυνομοσχέδιο με τα σφαγιαστικά μέτρα φτωχοποίησης της μεσαίας τάξης πέρασαν αν όχι απαρατήρητα, μάλλον υποδεέστερα των τριών ευρώ που θα πληρώσουν τα μέλη της ΝΔ για να συμμετάσχουν στην εκλογή του νέου τους αρχηγού.
Και ενώ όλα αυτά λειτουργούν ως άρτος και θεάματα στην σύγχρονη αρένα των μονομάχων, ο πρωθυπουργός κινείται μεθοδικά στην «απαλλοτρίωση» κατεστραμμένων κλάδων και επιχειρήσεων μέσα από θολές προκηρύξεις επενδύσεων κοινωνικής οικονομίας, ακυρώνοντας ολοκληρωτικά την αγορά. Με μοναδικό στόχο τη δημιουργία ενός οικονομικού πλαισίου για την ανάδυση νέων τζακιών της «πρώτης φοράς αριστερού κατεστημένου», τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια γίνονται ο μοχλός της αριστερής νέοφεουδαρχίας. Οι επενδύσεις στη χώρα περνάνε στα χέρια του Μαξίμου μέσα από το νεότευκτο «ενιαίο φορέα κυβερνητικής πολιτικής» που αποτελείται από τους πέντε σκληρούς υπουργούς υποστηριχτές Τσίπρα και οι οποίοι θα λειτουργούν άτυπα το θεσμό αυτό ως το γραφείο επενδύσεων του ΣΥΡΙΖΑ.
Και αυτή την ώρα η ΝΔ είναι απούσα στα αποδυτήρια ενός άλλου αγώνα β’ εθνικής. Του αγώνα για κυριαρχία στο κόμμα σε βάρος του θεσμικού ρόλου της αντιπολίτευσης. Να αποτελεί δηλαδή την ελπίδα για τους πολίτες που προοδευτικά θα έρθουν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα. Με την φοροεπιδρομή και τις ληστρικές διαθέσεις ενός συστήματος που τρώει τις σάρκες του ιδιωτικού τομέα που παράγει το εθνικό προϊόν, για να τροφοδοτεί έναν αναποτελεσματικό και τυραννικό δημόσιο τομέα.
«Εγρηγορότος ενύπνιον» όμως όποιος διεκδικεί να προσφέρει ελπίδα στην παράταξη. Γιατί αυτός που «ονειρεύεται ξύπνιος» θα πρέπει να έχει πολιτικές απαντήσεις σε όλα αυτά που διαδραματίζονται γύρω μας από το εθνικοσοσιαλιστικό συνονθύλευμα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Θα πρέπει να έχει την πολιτική ατζέντα που θα θέσει τη Ν.Δ. ξανά ηγέτη στην κοινωνία. Μια ατζέντα εμπιστοσύνης και προόδου απέναντι στην ατζέντα των πανηγυριών, της σπέκουλας και της αριστερής απαλλοτρίωσης της πατρίδας μας.
