Εικόνες που τον έκαναν να αισθανθεί ντροπή, αντίκρισε ένας Έλληνας επισκέπτης με την οικογένειά του, όταν επισκέφθηκε την Πυραμίδα του Ελληνικού στην Αργολίδα.
Σε επιστολή του αναφέρει:
“Κατά την επίσκεψη μου στο Ναύπλιο για ολιγοήμερες διακοπές με την οικογένειά μου επισκέφτηκα την πυραμίδα του Ελληνικού και αντίκρισα αυτές τις θλιβερές εικόνες , στο χώρο υπήρχε και ένα ζευγάρι Ολλανδών τουριστών οι οποίοι φωτογράφησαν και δημοσίευσαν στους προσωπικούς λογαριασμούς μέσων κοινωνικής δικτύωσης αυτές τις εικόνες οπότε αντιλαμβάνεστε γίναμε διεθνώς ρεζίλι .
Δημοσιεύστε τις εικόνες ντροπής για να αποκατασταθεί το μνημείο από την αρμόδια τοπική υπηρεσία αρχαιοτήτων της περιοχής σας .”
H πυραμίδα του Ελληνικού
Στο νοτιοδυτικό άκρο της αργολικής πεδιάδας κοντά στις πηγές του Ερασίνου ποταμού (σημερινό Κεφαλάρι) και πάνω σε κύρια οδική αρτηρία που κατά την αρχαιότητα οδηγούσε από το ‘Αργος προς την Τεγέα και την υπόλοιπη Αρκαδία, βρίσκεται ένα μεμονωμένο μνημείο, ένα μικρό οχυρό, γνωστό σήμερα με την ονομασία ”Πυραμίδα” του Ελληνικού.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Πολιτισμού τα μυστήρια για τη χρονολόγηση και τον προσδιορισμό χρήσης της πυραμίδας έχουν λυθεί. Οι ανασκαφικές μαρτυρίες και τα χαρακτηριστικά στοιχεία της δομής απέδειξαν πως η πυραμίδα χρονολογείται στα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα και όχι στην προϊστορική περίοδο, όπως πρόσφατα επιχείρησαν να αποδείξουν ορισμένοι ερευνητές.
Στα ύστερα χρόνια της αρχαιότητας θεωρούσαν την πυραμίδα ως ταφικό μνημείο ”Πολυάνδριον”, αργότερα πίστευαν πως φτιάχναμε πυραμίδες πριν και απ’ τους Αιγύπτιους. Πάντως σήμερα είναι βέβαιο ότι επρόκειτο για οχυρό του τύπου των μικρών φρουρίων που έλεγχαν τους οδικούς άξονες και που είναι γνωστό και από άλλες περιοχές της Αργολίδας και Κυνουρίας.
Το οχυρό έχει σχήμα πύργου με επικλινείς τις εξωτερικές πλευρές του οι οποίες περιβάλλουν ένα ορθογώνιο οικοδόμημα συνολικών εσωτερικών διαστάσεων 7,03 x 9,07 μ. Οι εξωτερικοί αυτοί τοίχοι, ανερχόμενοι με κλίση πλευράς 60 μοιρών, σε ύψος 3,50 μ. μετατρέπονται σε κατακόρυφους για να στηρίξουν τους ορόφους της ανωδομής.
Η κύρια είσοδος του μνημείου βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του μνημείου, δηλαδή στην πλευρά που κοιτάζει προς την θάλασσα του Αργολικού κόλπου. Απ’ αυτήν εσωτερικά ξεκινά ένας στενόμακρος διάδρομος που οδηγεί σε μικρότερη πυλίδα, ανοιγμένη στο νότιο τοίχο του κυρίως χώρου, ενός τετράγωνου δωματίου πλευράς 7 μ περίπου.
Το επιβλητικό αυτό μνημείο είναι όλο δομημένο από σκληρό γκρίζο ασβεστόλιθο της περιοχής σε τραπεζιόσχημο και πολυγωνικό εν μέρει σύστημα από μεγάλους λιθόπλινθους.
Ανασκαφικές έρευνες στο μνημείο, του οποίου η λιθοδομή παρέμεινε ακλόνητη επί 2400 χρόνια έγιναν από τον Th. Wiegand το 1901, κυρίως όμως από τον L.Lord το 1938, οι οποίοι δημοσίευσαν τα αποτελέσματα των ανασκαφών τους σε σχετικές μονογραφίες.