Στο Έκτακτο Δημοτικό Συμβούλιο της Δευτέρας 30 Μαΐου 2016 ο επικεφαλής της παράταξης Νίκος Τσιαμούλος τοποθετήθηκε για το θέμα της μεταφοράς και φιλοξενίας προσφύγων στην περιοχή ΒΙΠΕ Τρίπολης. Ακολουθεί η τοποθέτηση του Νίκου Τσιαμούλου:
Ξεκινώ αυτή την τοποθέτηση με τελείως διαφορετικά συναισθήματα από κάθε άλλη παρέμβασή μου.
Πρέπει να έχουμε τη γνώση, την συναίσθηση και τη συνείδηση ότι το θέμα που μας απασχολεί διότι είναι ένα θέμα ειδικής φύσης που χρήζει ειδικής αντιμετώπισης.
Είναι ένα θέμα το οποίο συνδέεται πρωτίστως με ανθρώπους, με μνήμες, με την ιστορία μας, με την ίδια την ταυτότητά μας.
Ως πρόεδρος της Πανπροσφυγικής Ένωσης Αρκαδίας (Σύλλογος Φιλικών), ενός Προσφυγικού Σωματείου που έχει τις ρίζες του στην προσφυγιά, έχω την απόλυτη ευαισθησία να αντιληφθώ τι σημαίνει να μιλάμε για ξεριζωμό.
Τι σημαίνει να μιλάμε για ανθρώπους που εγκατέλειψαν κακήν κακώς τις εστίες τους, τον τόπο τους, τα σπίτια τους, τις περιουσίες τους, τις δουλείες τους, τους δικούς τους ανθρώπους, όχι για να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη.
Όχι για να προκαλέσουν τη μοίρα τους αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, αλλά για να διασώσουν αυτήν την ίδια τη ζωή.
Τη ζωή τη δική τους, τη ζωή των παιδιών τους, τη ζωή των συγγενών τους που κινδύνευε ανά πάσα στιγμή από έναν πόλεμο βάρβαρο, από ένα μένος ανελέητο.
Είδαμε μωρά παιδιά πότε να θαλασσοπνίγονται στα κύματα και πότε να αργοπεθαίνουν από τον πυρετό στα χωράφια και στους καταυλισμούς.
Είδαμε οικογενειάρχες να μεταφέρουν σε σακίδια ότι μπορούσαν όχι από τα υπολείμματα της περιουσία τους αλλά από τα αντικείμενα του νοικοκυριού τους για να μπορούν να δώσουν νερό ή να έχουν μια δεύτερη αλλαξιά ρούχα για τα παιδιά τους.
Είδαμε ηλικιωμένους να μεταφέρονται σε αναπηρικά αμαξίδια από τα παιδιά τους για να γλυτώσουν από τα βάρβαρα στίφη των ισλαμιστών των οποίων η αγριότητα μας παραπέμπει στους πιο σκοτεινούς αιώνες της ανθρωπότητας.
Αυτές τις εικόνες τις ξέρουμε καλά, κυρίες και κύριοι.
Αυτές τις εικόνες τις έχουμε εντυπωμένες στη συλλογική μας μνήμη γιατί η σημερινή μας πατρίδα χτίστηκε και με τα δάκρυα και τον ιδρώτα των ξεριζωμένων Ελλήνων της προσφυγιάς.
Έχοντας λοιπόν αυτό το ιστορικό φορτίο, οφείλουμε να έχουμε και την ανάλογη σοβαρότητα και ευθύνη στην αντιμετώπιση του δράματος αυτού.
Να το αντιμετωπίσουμε με την ωριμότητα που ταιριάζει στην κατάσταση, χωρίς εύκολες προσεγγίσεις και επιπόλαιες ενέργειες όπως κάνει η σημερινή κυβέρνηση.
Να έχουμε πάντα στο νου μας τη μεγάλη εικόνα, τη σκέψη στο αύριο και την αντίληψη πως ότι αποφασισθεί σήμερα θα καθορίσει τις ζωές των ανθρώπων αυτών αλλά την πορεία του τόπου μας στο μέλλον.
Γιατί οι δύο αυτοί παράμετροι, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες.
Αν η διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος δεν γίνει σε πλήρη σύμπνοια με την τοπική κοινωνία, τότε η ποιότητα αυτής της διαχείρισης δεν θα είναι αυτή που θα αρμόζει στην ιστορία μας και τον πολιτισμό μας.
Αν δεν συνυπολογιστούν όλες οι επιμέρους πτυχές και δεν τηρηθούν οι κανόνες της λογικής και της επιστήμης, η βοήθεια από τις τοπικές κοινωνίες δεν θα είναι αυτή που θα έπρεπε.
Εδώ πρέπει να προσέξουμε κάτι..
Όχι γιατί δεν θα θέλουν οι κάτοικοι, αλλά γιατί δεν θα υπάρχει η τεχνική, φυσική και πραγματική δυνατότητα να εγκατασταθούν στην ΒΙΠΕ Τρίπολης.
Προσοχή Κύριε Πρόεδρε, Κύριε Δήμαρχε, Κυρίες και Κύριοι Συνάδερφοι στις λεπτές διαχωριστικές γραμμές που μπορούν να δώσουν κακόβουλους ή απλώς και λανθασμένους χαρακτηρισμούς.
Γιατί το τονίζω Κύριε Δήμαρχε. Στην εποχή του εύκολου λαϊκισμού, ας αφήσουμε απέξω αυτό το τόσο σοβαρό και ιδιαίτερο θέμα.
Και αυτή η τελευταία παρατήρηση ισχύει προς όλες τις πλευρές.
Με αυτήν ακριβώς και με τις αρχικές μου αναφορές, έρχομαι στο κυρίως θέμα μας, έχοντας μια άλλη σκέψη σαν συνέχεια των προηγούμενων:
Όχι απλώς δεν έχουμε το περιθώριο λανθασμένων επιλογών, αλλά, και πηγαίνω κυρίες και κύριοι ακόμη παραπέρα, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εντάσσει το προσφυγικό σε ευρύτερα πολιτικά παιχνίδια.
Πόσο μάλλον σε προσωπικά πολιτικά παιχνίδια.
Και εξηγούμαι ευθύς αμέσως: Νομίζω ότι ήρθε η ώρα των πράξεων και όχι των λόγων. Να κατατεθεί μια εμπεριστατωμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη πρόταση όλων των φορέων , να πέσει στο τραπέζι του διαλόγου για το πως μπορούμε συμβάλλουμε για την καλύτερη από κάθε διαχείριση του προβλήματος. Οι μονομερείς ενέργειες χωρίς την τοπική κοινωνία, την φωνή των πολιτών της Τρίπολης, ούτε τους προσφυγές εξυπηρετούν, ούτε πρόκειται να γίνουν αποδεκτές. Θα ήταν μία μοναδική ευκαιρία αν είχατε πολιτικά κινηθεί ως Δημοτική Αρχή γνωρίζοντας εδώ και μήνες το θέμα, να διεξαχθεί όπως και σε άλλα θέματα μείζον σημασίας έχουμε προτείνει, ένα τοπικό δημοψήφισμα.