Η μαρτυρία της κοπέλας από την Τρίπολη που ταξίδευε στο τρίτο βαγόνι του μοιραίου τρένου στα Τέμπη. Πώς περιγράφει την κόλαση που έζησε, πως κατάφερε να απεγκλωβίσει ένα μωρό σφηνωμένο κάτω από κάθισμα, πως κατάφερε να βγει αφού χρειάστηκε να πηδήξει από το σπασμένο παράθυρο με τη βοήθεια συνεπιβάτη.
Διαβάστε αποκλειστικά στο «Πελοποννησιακό Πρακτορείο Ειδήσεων – pna.gr», την μαρτυρία της:
«Ταξιδεύω συχνά με το συγκεκριμένο μέσο, καθώς εργάζομαι στη Θεσσαλονίκη, αλλά όλοι οι δικοί μου είναι Τρίπολη. Έτσι έκανα και αυτή τη φορά, λόγω τριημέρου.
Στον σταθμό, είχαμε ειδοποίηση για καθυστέρηση λόγω σύγχυση στις γραμμές. Βγήκαν αρκετές ανακοινώσεις για καθυστέρηση. Δεν ένιωσα ότι υπάρχει λόγος ανησυχίας, καθώς στη συγκεκριμένη συγκοινωνία υπάρχει καθυστέρηση, κάθε φορά.
Ήμουν στο τρίτο βαγόνι, στη μέση, σε αυτό που έγειρε και έπιασε φωτιά.
Η στιγμή της σύγκρουσης:
Στην αρχή έγινε ένα απότομο φρενάρισμα, δεν πανικοβλήθηκα γιατί φρεναρίσματα συμβαίνουν συχνά. Άκουσα το θόρυβο από τις ράγες που επίσης κράτησα την ψυχραιμία μου, καθώς όταν γίνεται αλλαγή στις γραμμές ακούγεται αυτός ο ήχος. Το φρενάρισμα όμως συνεχίστηκε και ο θόρυβος έγινε πολύ πιο έντονος, άρχισε να ταρακουνιέται όλο το βαγόνι. Είχαμε εκτροχιαστεί.
Ξαφνικά έσβησαν τα φώτα, άρχισαν να σπανέ τα τζάμια από τα παράθυρα, όλα τα πλαστικά από το τρένο να γίνονται σκόνη, πιθανόν και χαλίκια από έξω. Βρισκόμουν δίπλα στο παράθυρο, από τη μεριά που έγειρε το βαγόνι, κι όλα τα συντρίμμια έπεφταν πάνω στο πρόσωπο μας. Ενστικτωδώς, κρατήθηκα από το μπροστινό κάθισμα και έμεινα σταθερή καθ’ όλη τη διάρκεια της σύγκρουσης.
Ο απεγκλωβισμός…:
Όταν ακινητοποιηθήκαμε, κατάλαβα ότι τον πρώτο κίνδυνο τον είχα περάσει. Όλοι γύρω μου ήταν μέσα στα αίματα, κι από ότι είδα μετά.. κι εγώ.
Είχα παραμείνει στη θέση μου για λίγα λεπτά, μέχρι να συνειδητοποιήσω τι έχει γίνει και τι πρέπει να κάνω.
Μπροστά μου ακριβώς ήταν ένα ζευγάρι, η κοπέλα καθόταν στο παράθυρο, στην αντίστοιχη θέση με εμένα και το αγόρι της δίπλα. Μόλις άνοιξα τα ματιά μου μετά την ακινητοποίηση, η κοπέλα είχε φύγει εκτός του βαγονιού. Το αγόρι της, την κρατούσε μέσα στο κενό, στο οποίο επικρατούσε φωτιά και καπνοί, που σε δευτερόλεπτα ήταν τελείως αποπνικτικά. Αυτός φώναζε το όνομα της κοπέλας, φώναζε βοήθεια να την σηκώσουν. Βοήθησε το αγόρι που καθόταν διπλά μου! Μόλις την απεγκλώβισαν, συνειδητοποίησα ότι την κρατούσε από το πόδι καθ’ όλη τη διάρκεια. Το πρόσωπο της δεν φαινόταν, ήταν όλη μέσα στα αίματα, είχε χάσει τις αισθήσεις της και προσπαθούσαν να την συνεφέρουν. Έπιασα το χέρι της να δω αν έχει σφυγμό. Δεν ένιωσα τίποτα, αλλά μέσα στον πανικό που επικρατούσε μπορεί να μην τον κατάλαβα. Δεν είμαι και εγώ ειδικός.
Παράλληλα, μια νεαρή κοπέλα δίπλα μου μαζί με τη μητέρα της, φώναζε “το μωρό μου, το μωρό μου” ! Την ρώτησα “που είναι το μωρό σου;”, “έχει σφηνώσει κάτω από το κάθισμα και δεν μπορώ να το βγάλω” μου απάντησε. Μόλις συνειδητοποίησα τι μου είπε, άκουσα το μωρό να κλαίει. Προσπάθησα να σηκώσω το κάθισμα αλλά ήταν κολλημένο στον τοίχο. Έβαλα τα χεριά μου κάτω από το κάθισμα, το μόνο που έπιανα ήταν γυαλιά και πλαστικά. Δεν βλέπαμε, επικρατούσε και σκοτάδι λόγω της ώρας, αλλά και λόγω του καπνού. Όπως έψαχνα στα γυαλιά, είδα το χεράκι του, το τράβηξα όσο πιο προσεκτικά μπορούσα και το πήρε μετά η μαμά του.
Καταλάβαμε ότι έπρεπε να βγούμε γρήγορα. Άρχισε το τοπίο να γίνεται πολύ αποπνικτικό και θα χάναμε τις αισθήσεις μας. Υπήρχε ένα παράθυρο σπασμένο, κοίταξα μήπως μπορέσω να πηδήξω, ήταν πολύ ψηλά θα σκοτωνόμουν.
Πατούσαμε πάνω σε καθίσματα και συντρίμμια, γιατί το βαγόνι είχε γείρει όλο. Είδαμε ότι σε ένα παράθυρο, είχε συσσωρευτεί μια μάζα από σίδερα που έφτανε ψηλά. Σπάσανε το τζαμί για να βγούμε. Με βοήθησε πολύ το παιδί που καθόταν διπλά μου να προχωρήσουμε. Είδα μια κοπέλα που είχε εγκλωβιστεί, σε αντίστοιχη θέση με τη δική μου, και την είχαν πλακώσει σιδερά. Άκουσα να λένε ότι δεν νιώθει τα ποδιά της και δεν πρόλαβα να δω τι απέγινε. Έρχονταν κι άλλοι από πίσω μου και έπρεπε να προχωρήσω προς το παράθυρο.
Μόλις έφτασα και ήρθε η στιγμή να βγω, δεν είχα τη μυϊκή δύναμη που θα είχα σε αντίστοιχη περίπτωση. Φοβόμουν να πατήσω οπουδήποτε. Σκόρπια σίδερα, φωτιά και καπνός. Φώναζαν να προσέχουμε τα καλώδια, γιατί είχαν ρεύμα και δεν βλέπαμε τίποτα. Φοβόμουν μήπως γίνει κάποια έκρηξη από τη φωτιά.
Πέρασα τα ποδιά μου έξω από το παράθυρο. Εκεί ήταν το αγόρι που ήταν συνέχεια μαζί μου, του είπα ότι “φοβάμαι να πατήσω τα σιδερά, μήπως πέσω στο κενό”.
“Πάτα πάνω μου, για να βγείς”, είπε.
“Έχω ανεβοκατεβεί ήδη δυο φορές και έχω βγάλει κόσμο”, συνέχισε.
Εκεί αναρωτήθηκα πόση ώρα μπορεί να έχει περάσει, που έχει προλάβει ήδη να ανεβοκατεβεί δυο φορές. Πάτησα κυριολεκτικά όπου έβλεπα τα παπούτσια του, επειδή πάταγε αυτός και ήταν σταθερός. Κατέβηκα πιο χαμηλά και τέλος πήδηξα κάτω στο χωράφι.
Ηρέμησα λίγο, τουλάχιστον είχα βγει! Γύρισα να δω μήπως θέλει κάποιος βοήθεια να τον κρατήσω, επειδή ήταν αρκετό ύψος για να να πηδήξεις.
Άκουγα ηλικιωμένους να λένε “πως να πηδήξουμε εμείς δεν είμαστε παιδιά”…και έναν άλλον να λέει “έχω αναπνευστικό δεν μπορώ να αναπνεύσω”.
Συνέχισα στο χωράφι και προσπαθούσα να βρω ένα κινητό να ενημερώσω τους δικούς μου. Σκέφτηκα μην δουν κάτι στις ειδήσεις και με ψάχνουν, γιατί το δικό μου κινητό το είχα χάσει. Μόνο την προσωπική μου τσάντα με πορτοφόλι και κλειδιά πρόλαβα να σώσω.
Βρήκα μια κοπέλα που φώναζε “ελάτε από εδώ” κράταγε και κινητό και της ζήτησα να μου το δώσει. Ενημέρωσα τους δικούς μου στα γρήγορα ότι είμαι καλά, και μετά προσπάθησα να βγω στο δρόμο. Εκεί ήταν πυροσβέστες που έριχναν σχοινιά για να ανέβουμε πάνω, αλλά είχε πολλά αγκάθια, δεν υπήρχε άνοιγμα πουθενά, βγήκαμε κυριολεκτικά μέσα από τα αγκάθια. Ήρθαν λεωφορεία και μας μετέφεραν στην Θεσσαλονίκη.
Μόλις μπήκα σπίτι, που επιτέλους είχα φως, διαπίστωσα ότι είχα αίματα παντού. Στο πρόσωπο μου, στα μαλλιά μου, στα ρούχα μου και δεν ήξερα αν είναι δικά μου ή άλλων. Έβγαζα γυαλιά μέσα από τα ρούχα. Ευτυχώς, είχα μόνο λίγες γρατσουνιές και μελανιές. Άνοιξα να δω ειδήσεις για να καταλάβω τι είχε γίνει τελικά και από που γλίτωσα».
Η κοπέλα θέλησε να κρατήσουμε την ανωνυμία της.
«Σε ευχαριστούμε..»
Πελοποννησιακό Πρακτορείο Ειδήσεων- pna.gr