Παρατηρώντας τις πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων, διαπιστώνω ότι τελικά είμαστε μια χώρα εθισμένη στο Όχι. Δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ή στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Απλά είμαστε ένας λαός που έχουμε εθιστεί στο να λέμε ” Όχι”.
Ένα ” Όχι ”καθορίζει κατά μεγάλο ποσοστό και την επιλογή του κόμματος που θέλουμε να μας κυβερνήσει .Ψηφίζουμε με την λογική του ”Δυοίν κακοίν προκειμένοιν, το μη χείρον βέλτιστον ”. Οι κόντρες, οι αψιμαχίες των στελεχών των κομμάτων συνήθως είναι προσχηματικές , άρνηση για την άρνηση και κόντρα για την κόντρα.
Το ”Όχι ” λεμέ πολλές φόρες και ως πολίτες. Συμπεριφερόμαστε αρκετά συχνά απείθαρχα και άναρχα. Αρνούμαστε πεισματικά να υπακούσουμε στους Νόμους του κράτους, σε κανόνες κοινωνικής ειρήνης και κοινής συνύπαρξης. Θεωρούμε την απειθαρχία μαγκιά και δικαίωμα. Η Άρνηση εξακολουθεί και μας χαρακτηρίζει σαν λαό πολλά χρόνια τώρα.
Το ”Όχι” δεν είναι κατ’ ανάγκη κάτι κακό ως επιλογή, άλλα είναι σίγουρα καταστροφικό ως απόλυτη στάση ζωής τόσο για τον καθένα χωριστά, άλλα και για το μέλλον μιας κοινωνίας. Με το να λέμε συνεχεία ”Όχι” είναι σαν να συμπεριφερόμαστε ως ένας, αγριεμένος έφηβος λαός, που όλα του φταίνε και εκφράζει αρκετά συχνά θύμο, οργή, αγανάκτηση, γκρίνια προς τους άλλους. Αγνοώντας όμως να κάνει τη αυτοκριτική του .
Αυτός ο έφηβος λαός επιθυμεί να αλλάξει την κοινωνία, την χώρα, την Ευρώπη άλλα δεν θέλει να υποχωρήσει ούτε σπιθαμή από την μικροαστική του συνήθεια και βολή. Αντιφάσκει ακόμα και με τον ίδιο του τον εαυτό. Θέλει Ευρώ άλλα δεν θέλει Μνημόνιο. Θέλει Δραχμή σε έξι μήνες, άλλα όχι την δραχμή την υποτιμημένη του Μαρκεζίνη, την άλλη την δραχμή του Αντρέα του Παπανδρέου και όλα αυτά σε 1-2 χρόνια.
Η γνώμη μου είναι ότι δεν μας ενδιαφέρει ουσιαστικά αν το νόμισμα είναι η δραχμή το ευρώ, το δολάριο, το ρούβλι ή τοIOY. Ουσιαστικά δεν τίθεται τέτοιο δίλημμα ούτε ποτέ υπήρξε. Αυτό που μας νοιάζει είναι να μείνουμε γαντζωμένοι στις αυταπάτες μας. Στην επίπλαστη ευημερία της προ- μνημονίου εποχής. Θέλουμε να ξυπνήσουμε και όλα αυτά να είναι ένα κακό όνειρο και να επιστρέψουμε στη ζωούλα μας.
Αυτός ο έφηβος λαός οφείλει προς τις νέες γενιές να ενηλικιωθεί και μάλιστα γρήγορα. Είναι υποχρεωμένος να ωριμάσει απέναντι στην ευθύνη που φέρει απέναντι στις επερχόμενες γενιές . Οι αυταπάτες τέλειωσαν φίλοι μου.
Αυτός ο έφηβος λαός. Αφού πρώτα τιμωρήσει όλους αυτούς που τον έφεραν σε αυτή την κατάσταση, οφείλει να μην επαναλάβει τα ίδια μοιραία λάθη . Είναι πλέον υποχρεωμένος να πει ένα μεγάλο ”ΟΧΙ ”στον κακό του εαυτό . Πρέπει να πούμε ένα βροντερό ”ΟΧΙ” στον ατομικισμό μας, στην ανευθυνότητα μας, στην απειθαρχία μας, στην επιπολαιότητα αλλά και σε όλα τα αρνητικά που συγκροτούν την εκρηκτική ιδιοσυγκρασία μας.
Ο περήφανος λαός μας πρέπει επιτέλους να ρίξει θετική ψήφο εμπιστοσύνης και να πιστέψει στις ικανότητες του, την εργατικότητα του, την διορατικότητα του, το κοφτερό του μυαλό, την ευρηματικότητα του, το φιλότιμο του, και ως άλλος φοίνικας να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του. Όλα τα άλλα είναι απλά θέμα διαδικασιών και τίποτε άλλο.
Πλέσσιας Αθ. Θεόδωρος
Δασολόγος – Περιβαλλοντολόγος Δ.Π.Θ.