Πλῆθος προσκυνητῶν ἀπὸ τὴν Τρίπολη καὶ τὴν εὐρύτερη περιοχή τῆς Φτέρης Μαντινείας συμμετεῖχε καί φέτος Τετάρτη 17 Μαΐου 2017 στὴν Πανηγυρικὴ Θεία Λειτουργία ἐπ’ εὐκαιρία τῆς μνήμης τοῦ ἑορτάζοντος Ἅγιου Ἀθανασίου, Ἀρχιεπισκόπου Χριστιανουπόλεως στὸ Ἱερὸ Ἐξωκκλήσιον τῆς Ἁγίας Σοφίας τῆς Φτέρης Μαντινείας ὅπου φυλλάσσεται καί Ἱερὰ Εἰκόνα τοῦ Ἁγίου.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αθανάσιος
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αθανάσιος ἐγεννήθηκε στήν Καρύταινα τῆς Γορτυνίας περί τό 1640 καί τό κοσμικό του ὄνομα ἦταν ᾿Αναστάσιος Κορφηνός. Οἱ γονεῖς του ὀνομάζονταν ᾿Ανδρέας καί Εὐφροσύνη καί εἶχαν ἀκόμη τρία τέκνα. ῾Υποθέτουμε πώς τά πρῶτα γράμματα τά ἔμαθε στή γενέτειρά του καί στή συνέχεια μᾶλλον ἐφοίτησε στήν περίφημη σχολή τῆς μονῆς Φιλοσόφου καί ἀργότερα, ὡς κληρικός, στήν Κωνσταντινούπολη.
῞Οταν ὁ ᾿Αναστάσιος εὑρισκόταν σέ ἡλικία γάμου, οἱ γονεῖς του παρά τήν ἐπιθυμία του νά ἀκολουθήσει τή μοναχική πολιτεία, ἐπέμεναν νά τόν νυμφεύσουν. ῾Ο πατέρας του μάλιστα, χωρίς κἄν νά ἔχει τή σύμφωνη γνώμη τοῦ υἱοῦ του, τόν ἀρραβώνιασε στήν Πάτρα μέ τή θυγατέρα ἑνός πλούσιου ἄρχοντος καί στή συνέχεια τόν ἔστειλε στό Ναύπλιο νά προμηθευθεῖ τά γαμήλια πράγματα. ῾Ο ᾿Αναστάσιος ὑπάκουσε στήν πατρική ἐντολή καί ἐξεκίνησε γιά τό Ναύπλιο. Στό δρόμο του ἐπέρασε καί ἀπό τό ἐκκλησάκι τῆς Παναγίας στό Βιδόνι, κοντά στό χωριό Σύρνα, καί ἐζήτησε τή θεία φώτιση.
Στό Ναύπλιο, ἀφοῦ ἀγόρασε ὅ,τι ἔπρεπε, ἐπῆρε τή μεγάλη ἀπόφαση. ᾿Αναφέρεται πώς τήν προηγούμενη νύχτα τῆς προγραμματισμένης ἀναχωρήσεώς του γιά τήν Καρύταινα, ἐνῶ ἐβασανιζόταν ἀπό τούς λογισμούς τί νά πράξει, εἶδε στόν ὕπνο του τήν Παναγία μαζί μέ τόν Τίμιο Πρόδρομο, ἡ ὁποία ἀποκαλώντας τον μέ τό ὄνομα πού ἐπρόκειτο νά λάβει ἀργότερα ὡς μοναχός, τοῦ εἶπε, σύμφωνα μέ τά γραφόμενα τοῦ πρώτου βιογράφου του· «Σκεῦος ἐκλογῆς καί ὑπηρέτην τοῦ Υἱοῦ μου ἐπιθυμῶ νά γίνεις, ᾿Αθανάσιε. ᾿Απέστειλε, λοιπόν, τούς δούλους μέ τά νυμφικά ἱμάτια πρός τόν πατέρα σου καί ἡ κόρη ἄς συζευχθεῖ ἄλλον ἄνδρα. ᾿Εσύ δέ νά πορευθεῖς στήν Κωνσταντινούπολη, γιά νά λάβεις ὅ,τι ὁ Υἱός καί Θεός μου εὐδόκησε». ῎Ετσι καί ἔγινε. ῾Ο ᾿Αθανάσιος ἀπέστειλε πίσω τούς δούλους καί ἀνεχώρησε γιά τήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου, ἀφοῦ ἔγινε μοναχός μέ τό ὄνομα ᾿Αθανάσιος, ἐχειροτονήθηκε κατόπιν διάκονος καί πρεσβύτερος.
᾿Επί τῆς πρώτης πατριαρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ᾿Ιακώβου158 ὁ ῞Αγιος ᾿Αθανάσιος χειροτονεῖται Μητροπολίτης Χριστιανουπόλεως, ὑπέρτιμος καί ἔξαρχος πάσης ᾿Αρκαδίας, σέ διαδοχή τοῦ Μητροπολίτου Εὐγενίου, πού μέ βάση σωζόμενα ἔγγραφα ἀρχιεράτευσε στήν ἐκκλησιαστική αὐτή ἐπαρχία ἀπό τό 1645 ἕως τό 1673 τουλάχιστον. ῾Ως χρόνο τῆς χειροτονίας του πρέπει νά ὑποθέσουμε τό ἀργότερο τά τέλη τοῦ 1680 ἤ τίς ἀρχές τοῦ 1681, γιατί γιά πρώτη φορά ἀπαντᾶται τόν ᾿Απρίλιο αὐτοῦ τοῦ ἔτους, ὅταν ὑπογράφει ὡς μέλος τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στήν Κωνσταντινούπολη ἀφοριστικό γράμμα πρός τόν Μητροπολίτη Εὐρίπου καί ᾿Επίτροπο Μελενίκου.
῾Ως πρός τήν ἕδρα τῆς Μητροπόλεως, ὁ τίτλος «Χριστιανουπόλεως» ὁδηγεῖ στή Χριστιανούπολη, τό σημερινό χωριό Χριστιάνοι. Οὐσιαστική ὅμως ἕδρα τῆς Μητροπόλεως πρέπει νά θεωρήσουμε μέ ἀσφάλεια τήν πόλη τῆς Κυπαρισσίας.
῾Η κατάσταση τῆς ἐπαρχίας τοῦ ῾Αγίου ἦταν οἰκονομικά, ἐκκλησιαστικά καί ἠθικά ἀπελπιστική. ῞Οσο ὑπῆρχε στήν Πελοπόννησο Τουρκική κατάσταση, θέση τῶν Χριστιανῶν ἀπό οἰκονομική πλευρά ἦταν δεινή. ῾Η θρησκευτική κατάσταση, παρά τήν εὐεργετική δράση τῶν μοναχῶν τοῦ Λουσίου καί τῆς σχολῆς τῆς μονῆς Φιλοσόφου καί ὅποιων ἄλλων, δέν διέφερε καί πολύ, τά δύσκολα ἐκεῖνα χρόνια, ἀπό τήν κατάσταση τῆς ὑπόδουλης χώρας.
῾Ο ῞Αγιος ᾿Αθανάσιος ἄρχισε ἀμέσως τόν ἀγώνα προκειμένου νά ἀντιμετωπίσει τά διάφορα προβλήματα καί νά βελτιώσει τήν κατάσταση. Πρῶτο μέλημά του ἦταν ἐξεύρεση κατάλληλων νέων γιά τό ἱερατικό ἀξίωμα. Προκειμένου νά πετύχει τό στόχο του ὁ ῞Αγιος σύστησε σχολεῖα γιά τή στοιχειώδη λειτουργική καί λοιπή ἐκπαίδευση τῶν ὑποψηφίων καί παράλληλα παραιτήθηκε ἀπό κάθε συνηθιζόμενη τότε οἰκονομική προσφορά, πού ἐδινόταν ἐκ μέρους τους στόν ᾿Αρχιερέα γιά τή συντήρηση τοῦ ἰδίου καί τῆς ᾿Επισκοπῆς. Πιστεύοντας ὁ ῞Αγιος πώς ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία εἶναι ὁ ἱερός θεσμός, πού διατηρεῖ τή γνήσια πίστη στόν Χριστό, καί ὁ συνεκτικός κρίκος, πού ἑνώνει τούς ὑπόδουλους ῞Ελληνες καί συντηρεῖ τήν ἐθνική συνείδηση, καί ἀκόμα πώς οἱ ἐκκλησίες εἶναι τό κέντρο ἀναφορᾶς καί τό σημεῖο συναντήσεως καί κοινωνίας τῶν δύστυχων ῾Ελλήνων, ἐφρόντισε γιά τήν ἐπισκευή καί συντήρησή τους, ὅσο βέβαια αὐτό ἦταν ἐφικτό καί ἀπό οἰκονομική πλευρά καί ἀπό τήν πλευρά χορηγήσεως ἀδείας ἀπό τούς Τούρκους. ῾Ο ῞Αγιος ἐνδιαφέρθηκε καί γιά τά μοναστήρια, τίς ἱερές αὐτές ἑστίες τῆς σωτηρίας, τά κέντρα φωτισμοῦ καί φιλανθρωπίας, πού πρωτοστάτησαν στόν ἀγώνα γιά τήν ἐλευθερία τοῦ ὑπόδουλου Γένους.
Πρός τό ποίμνιό του ὁ ῞Αγιος ᾿Αθανάσιος ἐστάθηκε ἀληθινός ᾿Επίσκοπος καί μιμητής τοῦ Χριστοῦ, πού ἐνδιαφέρθηκε ὄχι μονάχα γιά τούς τόπους λατρείας, ἀλλά καί γιά τή διακονία τοῦ λαοῦ του, προκειμένου νά τόν ἀνακουφίσει ἀπό τά καθημερινά δεινά τῆς ζωῆς καί τῆς δουλείας. ῾Η ἀγάπη του πρός τά ὀρφανά, τίς χῆρες, τούς ἀνήμπορους γέροντες, τούς διωκόμενους καί ἀδικούμενους ἦταν μοναδική.
῾Ο Τριαδικός Θεός παρέσχε στόν ῞Αγιο «μισθό» καί τόν ἀξίωσε ἤδη ἀπό τήν ἐπίγεια ζωή του ἀλλά καί μετά τήν κοίμησή του νά ἐπιτελεῖ σημεῖα καί θαύματα. ᾿Αναφέρεται πώς, ὅταν ὁ ῞Αγιος ἐλειτουργοῦσε, τή στιγμή πού ἔβγαινε στήν ῾Ωραία Πύλη νά πεῖ τό «Κύριε, Κύριε, ἐπίβλεψον ἐξ οὐρανοῦ καί ἴδε…», οἱ πιστοί ἔβλεπαν μπροστά στό στόμα του ἕνα φεγγοβόλο ἀστέρι.
῎Ετσι, ἀφοῦ ἐποίμανε θεοφιλῶς τό ποίμνιό του καί διακόνησε τήν ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὁ ῞Αγιος ᾿Αθανάσιος ἐκοιμήθηκε μετά ἀπό ὀλιγοήμερη ἀσθένεια τό 1707 ἤ τό 1708. Λίγα χρόνια ἀργότερα, μεταξύ τῶν ἐτῶν 1710-1713 ἔγινε ἐκταφή του καί τό ἱερό λείψανο εὑρέθηκε στό μεγαλύτερο μέρος του ἀδιάλυτο καί μυροβόλο159.
+ π.Ι.Σ.
{gallery}papagiannis_ekklisia{/gallery}