Οι μυοσκελετικές παθήσεις αποτελούν έναν από τους πιο συχνούς λόγους που κάποιος μπορεί να επισκεφτεί ένα ορθοπαιδικό ιατρείο. Ο έντονος τρόπος ζωής, η ολοένα και αυξανόμενη αθλητική δραστηριότητα στους ενήλικες και η πολύωρη εργασία αποτελούν βασικά αίτια των παθήσεων αυτών.
Γράφει ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος, Ορθοπαιδικός Χειρουργός – Αθλητίατρος, Γλυφάδα
Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων πρόκειται για ήπιες και παροδικές καταστάσεις που δε θα πρέπει να μας προκαλούν ανησυχία και προβληματισμό, ενώ λιγότερο συχνά χρήζουν άμεσης ιατρικής εκτίμησης και περαιτέρω ελέγχου.
Ας δούμε όμως για ποιο λόγο επισκέπτονται συχνότερα οι ενήλικες εναν Ορθοπαιδικό.
Οσφυαλγία και ισχιαλγία
Αποτελεί ίσως την πιο κοινή πάθηση των ενηλίκων. Καταγράφεται ότι στη ζωή του κάθε άνθρωπος θα βιώσει τουλάχιστον δύο επεισόδια έντονης οσφυαλγίας που θα διαρκέσουν κάποιες ημέρες.
Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων οφείλεται σε κάποιο μυϊκό σπασμό που γίνεται στους μυς της ράχης και της μέσης μας και εμφανίζεται μετά από άρση βάρους, απότομη αλλαγή θέσης ή σταδιακά λόγω καταπόνησης της οσφύος στην εργασία.
Ο πόνος μπορεί να αντανακλά προς τα ισχία και να επιδεινώνεται όταν σκύβουμε ή στο ανέβασμα μιας σκάλας.
Αρχικά πρέπει να σημειώσουμε πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας και στις περισσότερες των περιπτώσεων υπάρχει σημαντική ύφεση των συμπτωμάτων μετά από κάποιες ημέρες ξεκούρασης ή μετά λήψης κάποιας ήπιας φαρμακευτικής αγωγής.
Είναι λάθος να γίνονται απεικονιστικές εξετάσεις αμέσως όπως η μαγνητική τομογραφία και οι ακτινογραφίες εκτός και αν πρόκειται για οσφυαλγία που προέρχεται από τραυματισμό της μέσης ή τα συμπτώματα διαρκούν για τουλάχιστον 3-4 εβδομάδες χωρίς να υπάρχει ύφεση.
Αίτια πόνου που επιμένει μπορεί να είναι κάποια κήλη του μεσοσπονδυλίου δίσκου, η αρθρίτιδα των σπονδύλων ή η στένωση του σπονδυλικού σωλήνα.
Αυχεναλγία
Και εδώ όπως και στην οσφυαλγία ως βασικός λόγος καταγράφεται ο τρόπος ζωής και εργασίας. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων τα συμπτώματα δε διαρκούν πολλές ημέρες και δε θα πρέπει να προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία στους ασθενείς.
Είναι λάθος να γίνεται κατάχρηση απεικονιστικών εξετάσεων οι οποίες θα πρέπει να πραγματοποιούνται αν τα συμπτώματα παραμένουν για μεγάλο διάστημα χωρίς βελτίωση ή αν εμφανίστηκαν μετά από τραυματισμό.
Συνήθως η ολιγοήμερη χρήση ενός μαλακού αυχενικού κολάρου και απλά μυοχαλαρωτικά βοηθούν στην άμεση βελτίωση των συμπτωμάτων του πόνου στον αυχένα.
Πόνος στα γόνατα
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν βιώσει κάποια στιγμή στη ζωή τους πόνο στο γόνατο τους. Τα αίτια μπορεί να είναι πολλά όταν ο πόνος επιμένει και τότε είναι ο χρόνος που θα πρέπει να επισκεφτούμε τον Ορθοπαιδικό.
Πιο συχνά είναι η χονδροπάθεια, η ρήξη μηνίσκου, οι τενοντίτιδες και η αρθρίτιδα. Ο ρόλος της μαγνητικής τομογραφίας είναι πολύ σημαντικός και συμπληρώνει την κλινική εξέταση κατά τη διάγνωση μίας πάθησης του γόνατος.
Η θεραπεία ποικίλει και εξαρτάται από τη διάρκεια των συμπτωμάτων, την ηλικία του ασθενούς, το επίπεδο δραστηριότητας και τις συνοδές παθήσεις του ασθενούς.
Τα συμπτώματα συνήθως βελτιώνονται σημαντικά με φυσικοθεραπείες, παγοθεραπεία, φαρμακευτική αγωγή ή βιολογικές θεραπείες στο γόνατο. Ο ρόλος της αρθροσκόπησης γόνατος ως χειρουργική τεχνική ελάχιστης επεμβατικότητας είναι επίσης πολύ σημαντικός.
Πόνος στον ώμο
Η άρθρωση του ώμου είναι η πιο ευκίνητη στο ανθρώπινο σώμα. Στην κίνηση παίζουν βασικό ρόλο οι τένοντες και οι σύνδεσμοι του ώμου.
Η τενοντίτιδα είναι η πιο συχνή παθολογία που ταλαιπωρεί τους ασθενείς ενώ μπορεί να εμφανιστούν και ρήξεις των τενόντων και των συνδέσμων, ασβεστώματα ή αρθριτικές αλλοιώσεις.
Η αντιμετώπιση εξαρτάται από την ένταση και τη διάρκεια των συμπτωμάτων. Η τροποποίηση της δραστηριότητας στην εργασία και τον αθλητισμό συνήθως βελτιώνει τα συμπτώματα ενώ η αρθροσκόπηση ώμου εφαρμόζεται ως χειρουργική τεχνική στις περιπτώσεις που τα συμπτώματα είναι χρόνια και δεν βελτιώνονται με την συντηρητική αντιμετώπιση.
Αθλητικές κακώσεις
Εδώ περιλαμβάνονται οξείες τραυματικές καταστάσεις που απαιτούν άμεση ιατρική εκτίμηση.
Οι συχνότερες είναι τα διαστρέμματα του αστραγάλου, οι μυϊκές θλάσεις, οι τραυματισμοί στον ώμο και το γόνατο, η κάκωση του αχιλλείου τένοντα και κάθε μυοσκελετικός τραυματισμός κατά τη διάρκεια του αθλητισμού.
Αρχικώς θα πρέπει να γίνει διακοπή της αθλητικής δραστηριότητας, εφαρμογή πάγου και περίδεση της προσβεβλημένης περιοχής και εν συνεχεία αναζήτηση ιατρικής βοήθειας.
Συμπερασματικά θα λέγαμε πως η πλειοψηφία των ορθοπαιδικών παθήσεων μπορεί να αντιμετωπιστεί με απλή συντηρητική αγωγή όπως η ξεκούραση, τα κοινά παυσίπονα και η τροποποίηση των δραστηριοτήτων.
Όταν τα συμπτώματα όμως επιμένουν για μεγαλύτερο διάστημα θα πρέπει να γίνεται ιατρική εκτίμηση και όπου απαιτείται διαγνωστικός και απεικονιστικός έλεγχος για τη διερεύνηση παθολογίας που θα χρειαστεί περαιτέρω αντιμετώπιση.
Διαβάστε περισσότερα στο: fmh.gr