Το τίμημα της ζωής είναι ο θάνατος· όχι ο δικός μας θάνατος, παρά ο θάνατος των ανθρώπων που αγαπάμε.
Φυλακές Ναυπλίου, 1872
Ο Πάρις Πρεβώ περιμένει το φως της νέας ημέρας, της μέρας που θα του επιβληθεί η εσχάτη των ποινών. Καθισμένος μέσα στο σκοτεινό και υγρό κελί του, με μόνη συντροφιά τους ήχους της καταιγίδας, αναρωτιέται αν θα προλάβει να πονέσει, αν κάποιος ήξερε ότι βρισκόταν στη φυλακή. Η αναμονή αυτή του καίει τα σωθικά. Η εκτέλεση όμως δεν θα πραγματοποιηθεί. Οι δήμιοι πνίγηκαν έξω από το Μπούρτζι και η εκτέλεση αναβάλλεται μέχρι να βρεθούν νέοι. Την ίδια μέρα όμως, θα περάσει τις πύλες του δεσμωτηρίου ο Λιανός, καταδικασμένος σε θάνατο. Οι δύο απόκληροι που δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους παρά μόνο το κοινό τους τέλος, θα μοιραστούν το ίδιο κελί. Κλεισμένοι μέσα στα υγρά πέτρινα τείχη, χωρίς να γνωρίζουν πόσες μέρες τους έχουν απομείνει, ξετυλίγουν το νήμα της ζωής τους.
Ο εξηνταεπτάχρονος Πάρις γυρίζει πίσω στο χρόνο, θυμάται τη περίοδο όπου έμενε στο Κλήμα της Μήλου και δούλευε ως ψαράς δίπλα στον θείο του. Θυμάται την ημέρα που ανακαλύφθηκε τυχαία το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου στο κτήμα του θείου του, του Θεόδωρου, και την ευκαιρία που είδε στο πρόσωπο αυτού του αγάλματος, να αφήσει μια για πάντα τη Μήλο και να βρεθεί στο Παρίσι. Θυμάται τα χρόνια που δούλευε στο Λούβρο και τους αγώνες για τη προώθηση του Φιλελληνισμού στο Παρίσι και στην Ευρώπη. Αναπολεί τα ευτυχισμένα οικογενειακά του χρόνια και πονά για τον άδικο χαμό του γιού του.
Ο πενηνταοκτάχρονος Λιανός βιώνει από την αρχή τις σκηνές φρίκης της καταστροφής της Χίου από τους Τούρκους, την αποτρόπαιη εκτέλεση της οικογένειάς του, την πώληση του στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής αλλά και το πως μπόρεσε να ξεφύγει και να γυρίσει στη τότε ελεύθερη Ελλάδα. Φέρνει στη μνήμη του τις στιγμές που κρυβόταν στα βουνά της Μακεδονίας και της Ρούμελης και μεγάλωνε κλέβοντας. Εξιστορεί τις ένδοξες μέρες που πολέμησε για την απελευθέρωση της Ελλάδας δίπλα σε ξακουστούς οπλαρχηγούς αλλά και την επιστροφή του στα βουνά και τη συμμετοχή του σε ληστρικές συμμορίες για να επιβιώσει, τη στιγμή που το ίδιο το ελληνικό κράτος αντί να τους ευχαριστήσει, τους παραμερίζει και τους φυλακίζει.
Οι δύο θανατοποινίτες μέσα σε αυτό το λιγοστό διάστημα θα αναπτύξουν μια σύντομη μα ιδιαίτερη φιλία. Μέσα από τις ιστορίες τους ξορκίζουν την αγωνία τους, γεφυρώνουν το χάσμα που τους χωρίζει. Υπάρχει όμως μια ιστορία που αρνούνται να αφηγηθούν, μια ιστορία κρύβει πόνο και θλίψη. Άραγε πόσες ανατροπές χωράει η ζωής; Θα μπορέσουν να συμφιλιωθούν με το αναπόφευκτο τέλος τους;
Ο Φαίδων Κυριακού κάνει δυναμικό ντεμπούτο με το μυθιστόρημα «Η Γκιλοτίνα του Ναυπλίου». Μεταφερόμαστε στην Ελλάδα του 1872, μια ανεξάρτητη Ελλάδα υπό τη βασιλεία του Γεωργίου Α’. Ο συγγραφέας μας συστήνει του δυο κεντρικούς χαρακτήρες, τον Ελληνογάλλο Πάρι Πρεβώ και τον Χιώτη Ανέστη Ρίζο ή Λιανό, οι οποίοι κρατούνται στις φυλακές του Ναυπλίου και αναμένουν να τους επιβληθεί η ποινή τους. Οι δύο άντρες είναι η μέρα με τη νύχτα. Ο μεν Πάρις είναι ευαίσθητος, μορφωμένος και με εκλεπτυσμένους τρόπους, δε μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι η ζωή του θα τελειώσει κατά αυτό τον άδοξο τρόπο. Ο δε Λιανός, χτυπημένος από τη ζωή και όντας σκληροτράχηλος χαρακτήρας, φαίνεται ότι έχει αποδεχτεί τη μοίρα του. Μέσα από τις σελίδες του γινόμαστε «μάρτυρες» μεγάλων γεγονότων όπως την ανακάλυψη της Αφροδίτης της Μήλου και της καταστροφής της Χίου, γνωρίζουμε μεγάλους φιλέλληνες και προσωπικότητες που συνέβαλαν στην ανάπτυξη του κόσμο και βιώνουμε την αγωνία και τον φόβο των πρωταγωνιστών μπροστά στον θάνατο. Τα γεγονότα, ο τόπος και ο χρόνος δημιουργούν ένα μοναδικό αφηγηματικό μοτίβο ενώ η γραφή του Φαίδωνα Κυριακού μας αιχμαλωτίζει από τη πρώτη κιόλας σελίδα. Το δίχως άλλο, ο Φαίδων Κυριακού υπόσχεται μια δυναμική πορεία μέσα στο χώρο της λογοτεχνίας, με εμάς να αναμένουμε ευχάριστα τα επόμενα συγγραφικά του βήματα.
Το μυθιστόρημα του Φαίδωνα Κυριακού «Η Γκιλοτίνα του Ναυπλίου» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κέδρος.