Αυτό το χτικιό έφταιγε, κατά τα λεγόμενά του, και γεννιόταν ξανά και ξανά ανάμεσά μας οι υποτακτικοί των αφεντικών κι από την άλλη οι υποτακτικοί των υποτακτικών. Το στοίχημα των ισχυρών – και των μέσα και των έξω – ήταν ένα και μόνο ένα: να αποδείξουν πως χωρίς την αποικία δεν στεριώνει η πολιτεία.
Σ’ένα στρατόπεδο του ΟΗΕ στη Μοζαμβίκη ανατινάζονται μυστηριωδώς οι κυανόκρανοι. Την υπόθεση έρχεται να εξερευνήσει ο απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών, ο υπολοχαγός Ρίζι, ο οποίος αδυνατεί να αναγνωρίσει τους νεκρούς, εν’ω ότι έχει απομείνει από αυτούς βρίσκεται στην εθνική οδό. Την ταυτοποίηση καλείται να φέρει εις πέρας η γνωστότερη ιερόδουλη και διαβόητη μάγισσα καθώς είναι η μόνη που μπορεί να δώσει πληροφορίες για τις εκρήξεις.
Ο διοικητής της Τιζανγκάρα, Εστεβάου Ζόνας, αναθέτει στον αφηγητή το ρόλο του επίσημου μεταφραστή και συνοδού του Ιταλού αξιωματικού. Ο υπολοχαγός Ρίζι θα γνωρίσει μια εντελώς διαφορετική κουλτούρα όπου περιλαμβάνει θρύλους και μύθους, με ανθρώπους που συνυπάρχουν με τα πνεύματα των προγόνων τους, με ανθρώπους που έχουν πέσει θύματα μαγείας και με ανθρώπους που θεωρούν φυσιολογικό “να βγάζουν και να απλώνουν τα κόκαλα τους πάνω σε δέντρα για να ξεκουραστούν”. Σύντομα ο αξιωματικός θα καταλάβει ότι δεν είναι μια απλή εξιχνίαση υπόθεσης αλλά μια μοναδική ευκαιρία να κατανοήσει τον περίπλοκο κόσμο της Τιζανγκάρα και τη σοφία που βρίσκεται με σε αυτόν.
Ο πρωτοπόρος και πολυβραβευμένος Mia Couto μας ταξιδεύει στη γενέτειρα του, τη Μοζαμβίκη, στις αρχές της δεκαετίας του ’90 όπου οι πληγές του εμφυλίου πολέμου είναι ακόμα εμφανείς. Τα γεγονότα, ο χρόνος και ο τόπος δημιουργούν ένα μοναδικό μοτίβο ενώ παράλληλα αφήγηση δημιουργεί ένα αίσθημα οικειότητας στον αναγνώστη. Οι πρωταγωνιστές έχουν αυξημένη ενσυναίσθηση και κατανόηση για τις ανησυχίες και κακουχίες που βιώνουν οι συνάνθρωποι τους. Επιπλέον θα θέλαμε να προσθέσουμε ότι η μεταφορά στην ελληνική γλώσσα έχει γίνει από τον Νίκο Πρατσίνη ενώ η έκδοση συμπληρώνεται με μια πληθώρα πληροφοριών για τη Μοζαμβίκη καθώς και με τον λόγο του Mia Couto κατά τη παραλαβή του Βραβείου Mario Antonio (2001). Κλείνοντας, από τη πλευρά μας θα θέλαμε να συμβουλεύσουμε τον αναγνώστη να “βάλει στην άκρη” τα στερεότυπα για την Αφρική και να απολαύσει το συγκεκριμένο έργο.
Το μυθιστόρημα “Το τελευταίο πέταγμα του Φλαμίνγκο” του Mia Couto, σε μετάφραση του Νίκου Πρατσίνη, αποτελεί το εικοστό έβδομο κατά σειρά βιβλίο της σειράς Aldina των Εκδόσεων Gutenberg.