H Παγκόσμια Ημέρα Πρόωρου Τοκετού (World Prematurity Day) καθιερώθηκε το 2010 με πρωτοβουλία του «Ευρωπαϊκού Ιδρύματος για την Φροντίδα των Νεογνών» («The European Foundation for the Care of Newborn Infants») και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου. Στις μέρες μας, οι επιπλοκές από πρόωρο τοκετό αποτελούν τη δεύτερη πιο κοινή αιτία θανάτων παιδιών κάτω των 5 ετών. Περίπου 1 εκατομμύριο πρόωρα παιδιά χάνουν τη ζωή τους ετησίως από αιτίες που σε μεγάλο βαθμό μπορούν να προληφθούν.
Ο συνολικός αριθμός των θανάτων παιδιών κάτω των πέντε ετών μειώθηκε από 12 εκατομμύρια το 1990 σε 6,9 εκατομμύρια το 2011. Ωστόσο, κατά μέσο όρο περίπου 2.600 πρόωρα παιδιά εξακολουθούν να πεθαίνουν κάθε μέρα.
Κάθε χρόνο 15 εκατομμύρια μωρά γεννιούνται πρόωρα. Περίπου το 40% του συνόλου των θανάτων κάτω των 5 ετών συμβαίνουν κατά τη διάρκεια των πρώτων 28 ημερών της ζωής. Ένα μεγάλο ποσοστό περιστατικών προκύπτει από επιπλοκές που σχετίζονται με τον πρόωρο τοκετό (πριν από τις 37 συμπληρωμένες εβδομάδες) ή από επιπλοκές κατά τον τοκετό.
Πάνω από το 60% των πρόωρων γεννήσεων συμβαίνουν στην Αφρική και τη Νότια Ασία, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για παγκόσμιο πρόβλημα. Στις χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά περιλαμβάνονται η Βραζιλία, η Ινδία, η Νιγηρία και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Πλέον, η επιστήμη διαθέτει τα μέσα για να σωθεί πάνω από το 75% των πρόωρων βρεφών που χάνονται κάθε χρόνο. Όπως υποστηρίζει ο δρ. Mickey Chopra, υπεύθυνος του Τομέα Υγείας της UNICEF: «Τα κράτη πρέπει να αναλάβουν δράση για την πρόληψη των θανάτων πρόωρων βρεφών. Αυτό που χρειάζεται είναι η καλή φροντίδα για τις γυναίκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού, καθώς και η κατάλληλη θεραπεία και αγωγή για τα νεογνά. Για παράδειγμα, η διαδεδομένη χρήση Προγεννητικών Κορτικοστεροειδών (ANCs) – τα οποία βοηθούν τα νεογνά να αναπνεύσουν – θα μπορούσαν να σώσουν τη ζωή περισσότερων από 400.000 πρόωρων βρεφών κάθε χρόνο».
Σύμφωνα με σχετική έρευνα για λογαριασμό της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγειας, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ειδικότερα κατά την περίοδο 1990-2010, υπήρξε αύξηση των πρόωρων γεννήσεων σε ποσοστό 1,5% – 2,8%. Η μεγαλύτερη αύξηση (2,8%) συνέβη στην Κύπρο, ενώ στην Ελλάδα η αύξηση ήταν 1,9%, στην Αυστρία 2,3%, στην Ισπανία 2,2%, στην Ιρλανδία 2,1%, στην Πορτογαλία 1,9%, στη Γαλλία 1,6% και στη Βρετανία 1,5%. Στις ΗΠΑ η αύξηση ήταν 0,7%.
Προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι της εκστρατείας της UNICEF ,για τη μείωση της παγκόσμιας κάτω των 5 ετών θνησιμότητας, αναλαμβάνει συγκεκριμένες δράσεις για να υποστηρίξει τις προσπάθειες των χωρών. Ιστορικά δεδομένα και νέες αναλύσεις δείχνουν ότι οι θάνατοι εξαιτίας επιπλοκών κατά τον πρόωρο τοκετό μπορεί να μειωθούν κατά περισσότερο από 3/4, ακόμη και χωρίς τη διαθεσιμότητα Μονάδας Εντατικής Θεραπείας Νεογνών.
Επενδύσεις στη γυναικεία και μητρική υγεία και τη φροντίδα κατά τη γέννηση θα μειώσουν τα ποσοστά θνησιγένειας και θα βελτιώσουν την κατάσταση για τις γυναίκες και τα νεογέννητα μωρά, ειδικά εκείνων που είναι πρόωρα. Ο οικογενειακός προγραμματισμός, καθώς και η βελτίωση της ποιότητας της φροντίδας πριν, στο μεταξύ και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση των πρόωρων γεννήσεων.
sansimera.gr